ကရင္ ဗမာ အဘိဓာန္

သင့္(အု္သင့္) အသစ္
ဏု္ထု္ဍံင္ယို၀္ မြဲါအု္သင့္ဟွ။
မင္းလုံျခည္က အသစ္လား။
သင့္(အု္သင့္) ရက္
ယု္အွ္ခို၀္ဏု္ အု္သင့္ယိက္မာ.ယုဂ္။
မင္းကိုငါေစာင့္ေနတာ ရက္အေတာ္ၾကာေနၿပီ။
သင့္ဝဝ္ ဥဩငွက္
သင့္ထံင္. သေရာ(တေရာ)
သင့္မယ္ ႏြားျခံ(ႏြားႏို႔ညႇစ္ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ျခံငယ္ေလး)
သင့္ဆိင္းေဆာတ္ အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္
သင့္ဃႊဲ(သင့္ခဲ) အသေခၤ်(အရည္အတြက္)
သင္းဝင္ ပဲ့တင္ထပ္သည္။
ေအမြဲါ ဏု္ေကာဝ္ယွာဏ္ုလူ. လု္ေခါဟ္လံင္ဆုဂ္ဏွ္ ဏု္လူ.သဝ့္
သင္းဝင္ေဝ့လွ္။
အကယ္၍ ေတာင္ေတြၾကားမွာ မင္းအသံကို ဟစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္
မင္းအသံပဲ့တင္ထပ္လိမ့္မယ္။
သင္းသိက္ သုံးမတ္(၇၅ျပား)
သံင္သာ့ သံသရာ
သံင့္ စီသည္။ စီထားသည္။(စနစ္တက်၊သပ္သပ္ယပ္ယပ္)
သံင့္ ေငါင္းေကာင္။
ေငါင္းေကာင္သည္ လူႏွင့္တူေသာသတၱဝါျဖစ္သည္။
ဆံပင္အလြန္ေကာင္းသည္။ ေငါင္း၏ဆံပင္ကိုဆံစု(ဆံတု)လုပ္ပါက
ဆံပင္ေကာင္းသည္ဟုအယူရွိသျဖင့္ေရွးေခတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေငါင္း
၏ဆံပင္ကိုဆံစု(ဆံတု)လုပ္ၾကသည္။
၎သတၱဝါသည္ ေျခတဆစ္လက္တဆစ္သာရွိေသာေၾကာင့္ လူကယ့္သို႔
ေကြး၍မရေခ်။
သို႔ေသာ္အလြန္အေျပးသန္သည္။ ကမၻာေပၚတြင္ အေျပးအသန္ဆုံးျဖစ္သည့္
ေခြးပင္လိုက္၍မမွီႏိုင္ေပ။
၎တို႔ကိုဖမ္းဆီးရန္မွာ ၎တို႔က်က္စားရာပါတ္ဝန္းက်င္ေတာင္ေစာင္းတေနရာတြင္
ဝါးဖက္(ဝါးပိုးဖက္)မ်ားကိုခင္းထားရသည္။
ဖက္ခင္းထားသည့္ေတာင္ေစာင္းဘက္သို႔ ၎တို႔ကို ေမာင္းႏွင္လိုက္သည့္အခါ ၎တို႔
သည္ ဖက္မ်ားကိုနင္းမိၿပီး ေျခေခ်ာ္ကာေတာင္ေအာက္သုိ႔လိမ့္က်သြားတတ္သည္။
ေတာင္ေအာက္မွေစာင့္၍ ဖမ္းရသည္။
၎ေငါင္းေကာင္သည္ လဲက်ရာမွထ,လိုလွ်င္သစ္ပင္ငယ္ေလးမ်ားရွိရာသို႔လူးလွိမ့္ၿပီး ထို
သစ္ပင္ငယ္ေလးမ်ားကို ကိုင္တြယ္ဆြဲယူၿပီးထ,ၾကရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္၎တို႔ လဲက်ရာမွ မထ,ႏိုင္မွီ အမိဖမ္းရသည္။
သူတို႔ကိုယဥ္ပါးေအာင္ေမြး၍မရေခ်။
သစ္သီး၊ ငါး စသည္တို႔ကိုစားသည္။
အုပ္စုဖြဲ႔ေနထိုင္သည္။
အႀကီးဆုံးအေကာင္မွာ လူ၁၀ႏွစ္သားအရြယ္ခန္႔ရွိသည္။
ေငါင္း....ေငါင္း ဟုေအာ္ျမည္တတ္သည္။
ယခုအခါအလြန္ရွားပါးသြားၿပီး ေရွးအခါက ေဒါနေတာင္တန္းတြင္ အမ်ားအျပားေတြ႔ရတတ္သည္။
သူတို႔၏အ႐ိုးကို ေဆးတံ႐ိုးလုပ္ၿပီးေသာက္လွ်င္ သြားခိုင္သည္ဟုေရွးလူႀကီးမ်ားက ဆိုၾကသည္။
သံင့္ဍဳဂ္ အုတ္စီသည္။
သံင့္ထါင္လင္ ဖိသိပ္သည္။

မင္းစုိးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး