မွတ္တမ္းမွတ္ရာ

ဒီပံုကုိျမင္လိုက္႐ုံနဲ႔ သူဟာဘယ္လိုလူလဲဆိုတာလူတိုင္းသိၾကမွာပါ။
႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲမွာေတာ့ သူ႔ကို Bruce Lee လို႔သိၾကပါတယ္။
သူ႔ရဲ့ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ထဲမွာေတာ့ Lee Xiao Loong ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ Lee Jun Fan လို႔ေခၚပါတယ္။
အေမရိကားကိုေျပာင္းလြဲပစ္လိုက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္(၁၀၀)စာအုပ္ထဲမွာေတာ့သူ႔ကို Lee Hsiao Lung ဆိုတဲ့ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ေရးထားတာကိုဖတ္ရပါတယ္။
သူဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကာလ္ဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိ့ဳမွာ ေမြးခဲ့ေပမယ့္ ေဟာင္ေကာင္မွာႀကီးတာပါ။
သူငယ္ငယ္တုန္းက အေပါင္းသင္းသူငယ္ခ်င္းမရွိသေလာက္ျဖစ္ၿပီး အၿမဲတမ္းလိုလို ထိုးႀကိတ္သတ္ပုတ္ တတ္တဲ့အတြက္ သူစိတ္ကိုျပန္ထိန္းဘို႔ ကိုယ္ခံပညာကိုသင္ၾကားတာလို႔ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူဟာ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။
အေနာက္ႏိုင္ငံကို ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ဇာတ္ကားနာမည္က Enter the Dragon
ဆိုတဲ့႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားပဲျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ႏိုဝဘၤာလ ၂၇ရက္ေန႔မွာ ေမြးတဲ့(အမ်ားသိတဲ့)Bruce Lee ဟာ ၁၉၇၃ခုႏွစ္ဇူလိုင္လ ၂၀ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ကမၻာက,သိတဲ့ ကိုယ္ခံပညာအားကစားသမားတေယာက္အေၾကာင္းပါ။

က်ဳပ္တို႔ကရင္လူမ်ိဳးထဲမွာေကာ ကမၻာမေက်ာ္ေပမယ့္ နာမည္ႀကီးကိုယ္ခံပညာအားကစားသမားေတြ
မရွိခဲ့ဘူးလား?။
သူတို႔ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ?။
က်ဳပ္လည္းေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူး။
က်ဳပ္သိသေလာက္ဆို ထိုင္းဗမာနယ္စပ္ကို ေရာက္လာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။
ဆရာေအာင္သိန္းေလးနဲ႔သမန္းက်ား။
သူတို႔တေတြဟာ က်ဳပ္တို႔ကရင့္လက္ေဝွ႔ေလာက,မွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္အေက်ာ္အေမာ္ေတြ
ျဖစ္ခဲ့ရဲ့သားနဲ႔ ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကမွ မွတ္တမ္းတင္ထားတာမရွိပါဘူး။

ဆရာေအာင္သိန္းေလးက ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ငယ္ေပမယ့္ အင္မတန္လွ်င္တဲ့ျမန္တဲ့လက္သီးျပင္းတဲ့
လက္ေဝွ႔ သမားေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

သမန္းက်ားကေတာ့ တေတာင္အင္မတန္ျပင္းပါတယ္။
သူ႔တေတာင္ကို ၿပိဳင္ဘက္ေတြေရွာင္လို႔မရ,သလို အဲဒီတေတာင္ကိုမိတာနဲ႔အားလုံးပြဲသိမ္း
သြားရတာခ်ည္းပဲလို႔ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။

သူ႔တေတာင္ေကာင္းလြန္းတဲ့အတြက္ ကရင္ေတးသံရွင္ စ,လင္းလင္း(စေလါင္းေလါင္း)က
သမန္းက်ားကို ဂုဏ္ျပဳ သီဆိုခဲ့တဲ့ေတးသီခ်င္းေခြ(Tape)ထြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
(ခုႏွစ္အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ပါ)

သမန္းက်ားရဲ့ နာမည္အရင္းကိုလည္းက်ဳပ္မသိပါဘူး။
သူဟာ၁၉၈၈ အေရးအခင္းကာလမွာ ဗမာေက်ာင္းသားေတြကို ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲ
ေရာက္ေအာင္ သက္စြန္႔စံဖ်ား ကူညီခဲ့တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။(ေငြအား၊ လူအား၊ အရွိန္အဝါ)

သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူေျပာျပတာတခ့်ိဳျပန္ေရးျပခ်င္ပါတယ္။
"ငါအၿဖိဳရ,အခက္ဆုံးက သထုံဘႏွစ္ကြ၊ သူက ငါ့ထက္ကိုယ္လုံးႀကီးတယ္၊ အရပ္လည္းျမင့္တယ္၊ ေတာ္႐ုံနဲ႔မလဲဘူး။
ေနာက္တေယာက္က တရုတ္လူမ်ိဳး အဲဒီလူကဘယ္ေလာက္သန္သလဲဆိုရင္ငါနဲ႔ယွဥ္ဘို႔ႀကိဳးဝိုင္းေပၚ တက္လာေတာ့ ေအာက္က,သူ႔လူေတြက ႏို႔ဆီႏွစ္ဗူးပစ္တင္ေပးလိုက္တယ္။ သူကအဲဒီႏို႔ဆီဗူး
တဗူးစီကို လက္တဖက္စီနဲ႔ၿပိဳင္တူညႇစ္ခ်လိုက္တာ ႏို႔ဆီေတြပမ္းထြက္ကုန္တယ္။
င့ါမ်က္လုံးေတြျပဴးကုန္တယ္။ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတြဆိုရင္ ဘိုက္ေတြေပါက္ထြက္မတတ္ခံရတယ္ဆိုတာ ငါၾကားထားတာကိုး။
ငါ့ဆရာဝန္ကို ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔မ်က္စ,ပစ္လိုက္ေတာ့ ငါ့ဆရာဝန္က ဘာေျပာလဲသိလား?
က်ားေလး မင္းဘာမွေတြးပူမေနနဲ႔ သာမာန္လူေတြထက္ထူးျခားတာက မင္းရဲ့ဘိုက္မွာ အထပ္သုံးထပ္
ရွိတယ္။ မင္းမွာအားသာခ်က္ေတြရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ငါလည္းေသေသရွင္ရွင္ကြာဆိုၿပီး တီးေတာ့တာပဲ။
ပထမအခ်ီမွာ သူ႔လက္ဝါးေစာင္းစာမိၿပီးငါ သတိလစ္သြားတယ္။ ေျခာက္ ဆိုတဲ့အသံၾကားမွငါျပန္ထ,
ႏိုင္တယ္။

ေနာက္တခ်ီမွာေတာ့ သူကငါ့ကို ေနာက္ဘက္ကေန ဖမ္းခ်ဳပ္ဘို႔အရွိန္နဲ႔ေျပးအလာ ငါလည္းတေတာင္နဲ႔ ရွိတဲ့အားေတြအကုန္သုံးၿပီးေကၽြးလိုက္တာ ဒီေကာင္ညာဘက္မ်က္လုံးကြဲထြက္သြားတယ္။
ေသြးေတြဆိုတာကြာ ၾကည့္မေကာင္း႐ႈမေကာင္းပဲ။
သူ႔ခြင္(ဂြင္)ဆိုေတာ့ ဒီလူေတာ္ေတာ္အခံရ,ခက္သြားပုံပဲ။ ဆရာဝန္က သူ႔မ်က္လုံးကိုစစ္ေဆးေတာ့ လုံးဝ,ထိုးခြင့္မေပးေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္တယ္။
သူကမေၾကနပ္ဘူး ထပ္ယွဥ္မယ္ဆိုၿပီးပြဲၾကမ္းလိုက္ေသးတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလာ္စစ္ဟန္(ခြန္ဆာ)က,ဝင္ၿပီးေျပာေတာ့မွ အဲဒီလူၿငိမ္သြားတယ္။
ေနာက္တခ်ီဆိုရင္ ငါေတာ့ ဘဝပ်က္ၿပီထင္တာပဲ။

လက္ေဝွ႔ထိုးတယ္ဆိုတာ ထိုးတဲ့ေနရာမွာၾကြမ္းၾကင္ရမယ္၊ အေရွာင္အတိမ္းမွာျမန္ရမယ္၊ အဲဒီလိုပဲ သူမ်ားထိုးတာကိုလည္း ခံႏိုင္ရတယ္ အဲဒီသုံးမ်ိဳးစလုံးပိုင္ႏိုင္မွ၊ မဟုတ္ရင္နာမည္မေက်ာ္ပဲမသာ
ေပၚသြားမယ္"
"လက္ေဝွ႔ထိုးတာ ပိုက္ဆံေတာ့ရသားပဲ၊ ဒါေပမယ့္ကြာ ဆရာဝန္ကိုေပးရတာနဲ႔ ဟိုလူေတြကိုေပးရ
တာနဲ႔ ေလ့က်င့္စာရိတ္ေတြ ဟုိႏႈတ္ဒီႏႈတ္နဲ႔ ကိုယ့္အတြက္မက်န္ပါဘူး"

အဲဒါကေတာ့ သမန္းက်ားကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့စကားေတြပါ။
သူထိုးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံကိုေတာ့က်ဳပ္ကိုေျပာျပေပမယ့္ က်ဳပ္မမွတ္မိေတာ့လို႔ပါ။
Hong Kong ဒါမွမဟုတ္ Taiwan တခုခုလို႔ထင္ပါတယ္။

စကားစပ္မိလို႔ တဆက္တည္းေျပာျပခ်င္တာက ဗမာ့လက္ေဝွ႔ဆိုတာမရွိပါဘူးတဲ့၊ ကရင့္လက္ေဝွ႔ ဆိုတာပဲရွိပါတယ္ ဆိုၿပီးေရွးမွီေနာက္မွီ ဗမာအမ်ိဳးသားတေယာက္က်ဳပ္ကို ေျပာဘူးပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့တဲ့ ဗမာေတြက လက္ေဝွ႔ကို နန္းတြင္းမွာပဲက်င္းပ,ေလ့ရွိေတာ့ ပေဒသရဇ္စနစ္နဲ႔အတူ ဗမာ့လက္ေဝွ႔ဆိုတာလည္း တိမ္ေကာသြားရတာပါတဲ့။
ကရင္ေတြက်ေတာ့ ေျမဝိုင္း(ေျမႀကီးေပၚ)မွာထိုးေနၾကေတာ့ဒီေန႔အထိဆက္လက္ရွင္သန္ေနႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္၏မဟုတ္၏ဆိုတာကုိေတာ့ စာဖတ္သူတို႔သာ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၾကပါ။

လက္ရွိကရင့္လက္ေဝွ႔အေက်ာ္အေမာ္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး