ကာလ,ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်

ကာလ,ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်
(မင္းစိုးစံ)

ငါ့ဘဝ,လို႔ေျပာတာထက္
ငါ့ၿခံပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။

ျဖဴ နီ ဝါ ေရာင္စုံျဖာတဲ့
မဟာဆန္တဲ့ပန္းၿခံထဲ
ေျမၾသဇာ အတန္တန္ထည့္
ပန္းနံရံနဲ႔အလွဆင္
ပန္းတံတိုင္းပမာအသြင္ဆန္း
ငါ…..ပန္းခူးဘို႔ေခ်လွမ္းျပင္ေတာ့။

ေလစိမ္းဝင္ေနတဲ့ပန္း
ႏုယြတဲ့ပြင့္ဖတ္နဲ႔
လတ္ဆတ္တဲ့ဝတ္ဆံေတြ
ေရခဲျပင္လိုေအးစက္
ရင္ခုံသံနဲ႔အသက္႐ွဴသံ
ယဲ့ယဲ့ေလလား
ျမန္ေနသလား။

ေသျခာတဲ့အခ်က္က
အခက္ေပၚက အရြက္ေတြဟာ
ခါတိုင္းအခ်ိန္ထက္
စိမ္းခ်က္က ပုိေနတယ္။


မထိရက္လို႔လက္ကိုအျမန္ရုပ္
တံတိုင္းထဲကျပန္ထြက္ဘို႔လုပ္ေတာ့
႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲနဲ႔ပန္းေတြ
လန္းဆန္းေဝဆာလိုက္တာမွ
ပြင့္လႊာေတြေႏြးအိ
ဝတ္ဆံခ်င္းထိေနေလသလား
အမွတ္မွားစရာ။

တကယ္တမ္းေတာ့ေလ
ပန္ုးေတြအေၾကာင္းကို ငါသိေနတာထက္
ငါ့အေၾကာင္းကို ပန္းေတြက
ပိုသိေနၾကသလိုပဲ။

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး