ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ပုဂိၢဳလ္ေရး ေရာေထြးယွက္တင္ျဖစ္မႈ

ဆရာဦးဝင္းေဖ

ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ပုဂိၢဳလ္ေရး ကိုးကြယ္မႈ

By ဦးေက်ာ္ဇံသာ
ဗုဒၶဟူး, 16 ေဖေဖာ္ဝါရီ 2011

ဒီတပတ္ စဥ္းစားထားတဲ့အစီအစဥ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ ကဲြရဲ႕လား။ လူေတြဟာ ပုဂၢိဳလ္ကိုခင္လုိ႔ တရားမင္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနၾကသလား။ တကယ့္ႏုိင္ငံေရး အသိနဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကသလားဆုိတာ စဥ္းစားမိပါတယ္။ က်ေနာ္ျမင္မိတာကေတာ့ အာဏာရွိတဲ့ လူတေယာက္ကို ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲဘူး။ ၾသဇာအာဏာရွိသူဆို သူ႔ရဲ႕ဆႏၵအတုိင္းသာ အကုန္လံုးျဖစ္ေနတယ္။ သက္ရွိထင္ရွားကို ထားလုိက္ပါေတာ့။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ပုဂၢိဳလ္ လူတုိင္းေလးစားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးသူရဲေကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ သူ႔မွာလည္း မွားတာ၊ အား နည္းတာ ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့။ ဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕အားနညး္ခ်က္ကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲၾက ဘူး။ ေျပာရင္ လူတုိင္းဆန္႔က်င္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းကို ေဝဖန္ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ Breakthrough in Burma ထဲမွာ ေဒါက္တာဘေမာ္က နည္းနည္းပါးပါး ေရးထားတာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဗမာျပည္ထဲမွာ အဲဒီ စာအုပ္ကို ျဖန္႔ေဝခြင့္ေတာင္ မရွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီလို လူပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မကဲြဘူးဆိုတာေရာ ဆရာတို႔လက္ခံပါသလား။ တကယ္လုိ႔ အဲလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ အာဏာရွင္စနစ္ ေၾကာင့္ျဖစ္ေနရသလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပေဒသရာဇ္ အစဥ္အလာက ဆင္းသက္လာတဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ေၾကာင့္လား ဆိုတာကို ပထမဦးဆံုး ဆရာဦးဝင္းေဖရဲ႕ သေဘာထားကို သိခ်င္ပါတယ္။

ဦးဝင္းေဖ ။ ။ (၁) ကေတာ့ လူဆိုတာရွိေနသေရြ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး ေရာေထြးယွက္တင္ ျဖစ္ေနမႈကေတာ့ ရွိေနမွာပဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးက ဘာလဲ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးက ဘာလဲ ဆိုတာကို ခဲြခဲြျခားျခား သိေစႏုိင္တဲ့ ပညာေရး အသိဉာဏ္ေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ ရွိလာတဲ့ အတုိင္းအတာအေလွ်ာက္ အဲဒီလို ေရာေထြးယွက္တင္ျဖစ္မႈက သက္သာသြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဗမာျပည္မွာျဖစ္တာကေတာ့ ဘယ္လုိမွ မဆန္းပါဘူးဗ်ာ။ သမိုင္းကေနၿပီးေတာ့ ဒီကေန႔ေခတ္အထိ က်ေနာ္တို႔မွာ လူမႈေရး တည္ၿငိမ္မႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္ မႈ ဘာမွ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိခဲ့ဘူးလို႔ သံုးသပ္လို႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ ကမာၻ႔အတုိးတက္ဆံုး ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္မွ ပုဂၢိဳလ္ေရး နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ေရာေထြးယွက္တင္ ျဖစ္ေနမႈကေတာ့ ရွိေနတာပါပဲ။ မေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲေပါ့ဗ်ာ။ ေရာေထြးယွက္တင္ ျဖစ္ေနမွေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ရွိတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း သူတို႔ႏုိင္ငံမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ့္ ႏုိင္ငံေရး structure ဒီမုိကေရစီစနစ္တို႔၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေဝဖန္ခြင့္တို႔ ရွိေနေတာ့ ထိန္းႏုိင္တာေပါ့ ဆရာ၊ ဒီအပုိင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။ ဆရာ ဦးေအာင္ခင္ရဲ႕သေဘာထားကို က်ေနာ္ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး မကဲြရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အျဖစ္ဟာ သမိုင္းအစဥ္အလာေၾကာင့္လား၊ ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေၾကာင့္လား ဆရာ။

ဦးေအာင္ခင္။ ။ ဒီမိုကေရစီဓေလ့ မရင့္သန္တဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း အရင္ကေတာ့ ရွိခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး တသီးတျခား ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ထံုးလုပ္နည္း ရင့္သန္လာတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္သူပဲလုပ္လုပ္ ဒီ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ထံုးလုပ္နည္းရင့္သန္ေနရင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတုိင္း လုပ္ေနရင္ လူသာေျပာင္းသြားမယ္ ဒီလုပ္ထံုးလုပ္နည္းက ရွိေနတာကိုးဗ်။ အဲဒီေတာ့ အေနာက္တိုင္း ဓေလ့မွာ လူကို ကိုးကြယ္တဲ့ဥစၥာ နည္းသြားတာေပါ့ေလ။

အေရွ႕တိုင္းမွာရွိတယ္၊ ဗမာျပည္မွာလည္း မ်ားတာပဲ။ ဥပမာ- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိစၥကို ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ ၁၉၉ဝ မွာ NLD အႏိုင္ရလာတာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပည္သူလူထုက ေထာက္ခံလို႔ရတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကိုးကြယ္ေနတာက ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကိုးကြယ္တယ္လို႔ ယူဆတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံမယ့္သူ နည္းသြားေအာင္ဆိုၿပီး စစ္တပ္က ခင္ဗ်ားတို႔လည္း သတိထားမိမွာေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါတဲ့ ႐ုပ္ပံုေတြ၊ ေငြစကၠဴေတြကို သိမ္းပစ္တာ။ ၾသဇာ ေပါ့ဗ်ာ။

ဒီေနရာမွာတခ်ဳိ႕ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ေတြကေတာ့ ၾသဇာနဲ႔ အာဏာဆိုၿပီးေတာ့ ခဲြထားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မရွိေတာ့ေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ၾသဇာရွိတယ္။ အဲဒီ ၾသဇာကို ဆက္ခံတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၾသဇာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၾသဇာရွိတယ္ ဆိုတာ သူမ်ားကို လႊမ္းမိုးႏိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေပါ့။ သူရွိလို႔ရွိရင္ အမ်ားဆႏၵနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ကိစၥ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက လုပ္လုိ႔မရဘူး။ လုပ္လို႔ရွိရင္ မဲ ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း အခုေလာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူ႔ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မပါေအာင္လို႔ တမင္တကာ ကလိမ္ကက်စ္လုပ္ၿပီးေတာ့ ပ, ထုတ္လုိက္တာေပါ့ဗ်ာ။

စစ္တပ္မွာ ဆရာ - တျပည့္ေမြးတဲ့ကိစၥေပါ့ဗ်ာ။ စစ္ဗိုလ္ေတြမွာ ၾသဇာမရွိဘူး။ အာဏာေတာ့ရွိမယ္။ သူတို႔ တပည့္ေတြေမြးၿပီး အားလံုးကလည္း လက္နက္ကို္င္ထားရတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္တပည့္က်မွ ကိုယ္ယံုတာေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ တပည့္ေတြအကုန္လံုး ေထာင္ထဲေရာက္တာေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔တို႔ ဒီအတုိင္းပဲ။ ဆုိေတာ့… ေစာေစာက စကား ျပန္ဆက္ရရင္ ေဒၚစုကို ပုဂၢိဳလ္စဲြအရ ကိုးကြယ္တယ္လုိ႔ စစ္တပ္ကေျပာတယ္။ အျပင္က ေျပာတာေတြလည္းရွိတယ္။ ဒါက သူတေယာက္ထဲ လုပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒါမ်ဳိး ျဖစ္လာတာ။ ဒါမ်ဳိးကို ေဒၚစုကုိ အခုလို မလုပ္ဘဲနဲ႔ စစ္တပ္က တဘက္ကလည္း အာဏာရွင္စနစ္ လုပ္ပီးေတာ့ ေနမယ္။ ေဒၚစု ကလည္း သူ႔ရဲ႕ သိကၡာ၊ သမာဓိနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ လူမႈေရးအရ တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးေန မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ ၾသဇာကေတာ့ တက္လာမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈေတြ မရွိေအာင္၊ ၾသဇာအာဏာ မတက္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆိုလုိ႔ရွိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တျခား ၾသဇာရွိတဲ့ အရပ္သား ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုးကို အစိုးရအဖဲြ႔ထဲ ပါဝင္ခြင့္ေပးလုိက္လုိ႔ရွိရင္ ပုဂၢိဳလ္စဲြ ကိုးကြယ္မႈဟာ နိဂံုးခ်ဳပ္ သြားလိ္မ့္မယ္လို႔ မႏုႆေဗဒ ပညာရွင္ေတြက ယူဆတာေပါ့။ အင္ဒိုနီးရွားမွာၾကည့္ေလ။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ အရင္တုန္းက ဆူကာႏိုရဲ႕သမီး သမၼတ ျဖစ္လာတယ္။ အရင္တုန္းက သူ႔ကို ကိုးကြယ္တာေတြ မ်ားတယ္။ ရာထူးရ သမၼတျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကိုးကြယ္တာေတြ ဘာေတြမရွိေတာ့ဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ဒီလုိ ၾသဇာေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္ျခင္းခံရတဲ့သူနဲ႔ အာဏာေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္ျခင္းခံရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေတြ စင္ၿပိဳင္ထြန္းကားေနမယ္ဆိုရင္ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘယ္လိုမ်ား အခက္အခဲေတြ၊ အေႏွာက္အယွက္ေတြ ရွိႏိုင္ပါသလဲ။ တခ်ဳိ႕က တုိင္းျပည္တည္ၿငိမ္မႈ အတြက္ ပိုေတာင္မွ အေထာက္အကူျဖစ္မယ္လို႔ သံုးသပ္သူေတြလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ ဆရာ ဦးဝင္းေဖ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။

ဦးဝင္းေဖ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီသေဘာတရားကို ေထာက္ခံၿပီး ေျပာရမွာပဲဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ကၽြမ္းက်င္မႈေရာ၊ ၾသဇာအာဏာရွိမႈေရာ- ေနာက္တခုေတာင္ ထည့္လုိက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ စန္း- ဆိုပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေတြက အားလံုးျပည့္စံုေနရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိစၥမွာဆိုရင္ ဆရာဦးေအာင္ခင္ ေဆြးေႏြးသြားသလို ျမန္မာျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ၾကည္ညိဳသလို သူ႔သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရး အရ ဘာ..ညာ ဆုိတာေတြဟာ အမွန္ပါပဲ။ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔က ဆန္းစစ္သင့္တာေပါ့ေလ။ သူ႔မွာ အရည္အေသြးအရေပါ့ေလ- သူ႔လုပ္ေဆာင္ ခ်က္အရ၊ သူ႔အသိဉာဏ္အရ ကမာၻကေနၿပီးေတာ့ အနည္းဆံုး၊ အေပါ့ဆံုး စာလံုးနဲ႔ေျပာရရင္ စန္းပြင့္တာေပါ့။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ ေလးစားတာ တန္ဖိုးထားတာေတာ့ မဆန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကမာၻကေန တန္ဖိုး ထားေနတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆန္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါ အရည္ အေသြးလည္း ဖက္လာတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ကမာၻကေတာ့ စန္းသက္သက္နဲ႔ေတာ့ မရဘူး ေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီလုိျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ကာ ဒါဟာ ႏုိင္ငံေရးအရေရာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရေရာ အမ်ားက လက္ခံတယ္ေပါ့။ ၾကည္ညိဳတယ္၊ တန္ဖိုးထားတယ္၊ ေလးစားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္ တုိင္းျပည္တျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးကေတာ့ တစ္ ပဲ ထားရမွာပဲဗ်။ ႏွစ္က ပုဂၢိဳလ္ေရးက ဒုတိယထားရမွာပဲ။ ဗမာျပည္မွာက ႏုိင္ငံေရးကို စနစ္တက် သင္ေပးေနတဲ့၊ ပညာေရးပိုင္းကေန ႏုိင္ငံေရးပိုင္းပါ အသိဝင္ လာေအာင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ႀကိဳးပမ္းတဲ့ကိစၥေတြက ေတာ္ေတာ္နည္းတယ္။

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဦးဝင္းေဖ။ က်ေနာ္ ဒီမယ္ ၾကားျဖတ္ၿပီးေျပာစရာရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးက မရွိခဲ့ဘူး။ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔လုပ္ရင္ ဒီမိုကေရစီသေဘာက မူဝါဒကို ယံုၾကည္တာပဲဗ်။ မူဝါဒကို ယံုၾကည္ၿပီး ဒီမူဝါဒအတိုင္း လုပ္တာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းသြားသြား၊ ဒီမူဝါဒက က်န္ေနတယ္။ ဒီဝါဒကို ယံုၾကည္သူေတြမ်ားေလ ေကာင္းေလပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဗမာျပည္မွာ အခုျဖစ္ေနတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဖမ္းသြားလုိ႔ရွိရင္ NLD ပါတီက ေသသြားေရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္လာရင္ ပါတီ ရွင္သန္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ သူတေယာက္ထဲ အေပၚမွာ မူတည္ေနတဲ့ ပါတီလိုျဖစ္ေနတယ္။ မူဝါဒကို ယံုၾကည္တဲ့ ပါတီျဖစ္ဖို႔ လိုေနတယ္ေပါ့ေလ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုအေျခခံၿပီးေတာ့ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ရယ္၊ တခ်ဳိ႕အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း အဲဒီ ၾသဇာအာဏာရွိတဲ့လူတေယာက္ က်သြားၿပီးၿပီဆိုရင္ လူထု ပါဝင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ၾသဇာအာဏာ လက္ေျပာင္းလက္လႊဲ လုပ္ရတဲ့ကိစၥမွာလည္း တုိင္းျပည္ မတည္ၿငိမ္မႈ ရွိတာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရပါတယ္ ဆရာ။ ဆိုေတာ့ အဲဒီဟာေတြအတြက္ေကာ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိ အေျခအေန မ်ဳိးမွာဆိုရင္ ဘယ္လုိျပဳျပင္လို႔ရမလဲဆရာ။ လူထုနဲ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါဝင္လာတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ေအာင္။

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဒီဥစၥာ အခ်ိန္ၾကာမွာပဲ။ အခု ဒီလုိမ်ဳိးစလုပ္တာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာ ကိုး။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာလည္း လြတ္လပ္တဲ့အခ်ိန္ေလးရွိတယ္။ မလြတ္လပ္တဲ့အခ်ိန္လည္းရွိတယ္။ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ေတာ့ ရလာမွာပဲ။ ဂ်ပန္မွာေတာင္ ဒီလုိပဲ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈေတြရွိတာပဲ။ လူပုဂၢိဳလ္ကုိ အဓိက ထားတာ ေပါ့ဗ်ာ။

ဥပမာေျပာရရင္ အရင္တုန္းက ဂ်ပန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အုိဘူဂ်ီ (Obuchi Keizō) ေသသြားတဲ့အခါမွာ သူ႔သမီးက အသက္အစိတ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ယူကို အုိဘူဂ်ီ (Yūko Obuchi) က သူ႔အေဖေနရာမွာ ဝင္ၿပီးေရြးတယ္။ တခါတည္း ေရြးေကာက္ခံရတာပဲ။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တာနာကာ (Kakuei Tanaka) တုန္းကလည္း ဒီလုိပဲ။ ေသသြားေတာ့ သူ႔သမီး မာကီကို (Makiko Tanaka) က ဝင္ေရြးတယ္။ ရသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ဘာေတြ ျပည္သူလူထုက ဘာမွ ဂ႐ုစုိက္တာမဟုတ္ဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ျမန္မာျပည္သူေတြကို သြားေမးလုိက္ရင္ သူတို႔ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားဘူး။ သူတုိ႔က ေန႔တဓူဝ လုပ္ငန္း၊ စား၊ ဝတ္၊ ေနေရးနဲ႔ လံုးပမ္းေနရတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ စားဝတ္ ေနေရး၊ ပင္ပန္း ရတယ္၊ လံုးပမ္းရတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကို ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီးလည္း မျမင္တတ္ၾကပါလား။ ဆရာဦးဝင္းေဖ အဲဒါကိုေရာ-

ဦးဝင္းေဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္အဝင္စားဆံုးပဲဗ်။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေစာေစာတုန္းက ေျပာတာ။ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ လူမႈေရး တည္ၿငိမ္မႈ အဲဒါေတြရွိပါမွ။ မရွိလို႔ရွိရင္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကိစၥအားလံုးကိုေပါ့ေလ- သိဖို႔၊ နားလည္ဖို႔၊ ဗဟုသုတရွိဖို႔ ဒါေတြက အေျခအေန မေပးေတာ့ဘူး။ နင္းက်ဳိးနင္းေက်ာ္ အေျခအေနေတြျဖစ္သြားတယ္။ ျဖစ္သြားလို႔ရွိရင္ အသိပညာ မရဘူး။ က်ေနာ္ယံုၾကည္တာက ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာေတြယံုၾကည္ သလိုပဲ ပညာေရးက အေရးႀကီးတာ။ ဘယ္ေနရာမဆို အသိပညာက အေရးႀကီးတာ။ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ အဲဒီလို ေရာေထြးယွက္တင္ေတြ ပိုၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ အသိပညာမလံုေလာက္လို႔ျဖစ္တာလုိ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလုိပဲ ယံုၾကည္တာပဲ။ ဝိဇၨာပစၥယာ၊ သခၤါရာ-ေပါ့။ မသိျခင္းေၾကာင့္ သံသရာလည္ေရာ့လဟယ္ ဆိုတဲ့ဟာကို က်ေနာ္က ယံုၾကည္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆရာဦးေအာင္ခင္ေရာ ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ။ လူထုနဲ႔ တုိက္႐ိုက္ပတ္သက္တဲ့၊ လူထု အဓိကက်တဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ျဖစ္လာေအာင္ အဓိက ဘာလုိတယ္ထင္ပါလဲ ဆရာ။

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ အဓိက ကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက လႈပ္ရွားသြားလာႏိုင္ခြင့္ပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဓေလ့ေပါ့ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးဓေလ့ ႀကီးထြားရွင္သန္လာဖို႔ လိုတယ္။ လူေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးတာတို႔ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါမ်ဳိး မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ သတၱိေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတာေလာက္ပဲ ေနာက္ကလိုက္ၿပီး နာခံေနရတဲ့သေဘာ ရွိတာေပါ့။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိမယ္ဆိုရင္ ေဆြးေႏြးရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့အတြက္ ဒီဟာေတြက တိုးတက္လာတာ။ ဗမာျပည္မွာက အရင္တုန္းက လြတ္လပ္မႈကလည္း မရွိဘူး။ ေနာက္တခါ ဓေလ့ကလည္း မိဘ၊ ဆရာ သမား တဂိုဏ္းတည္းထားဆိုၿပီး အထက္ကလူကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ေဝဖန္ဖို႔ စိတ္မကူးတာတို႔ ဘာတို႔ … အဲဒါေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္ဆရာသမားကို ေဝဖန္ဖို႔ဆုိတာ အင္မတန္ ဝန္ေလးတယ္ေပါ့။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆရာ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တဲ့ issue (ကိစၥ) တခု က်န္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ၾသဇာ၊ တဖက္က အာဏာေတြကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ လူထုကို လႊမ္းမိုးေခါင္းေဆာင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရဲ႕ အနားမွာ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ သူတုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြဟာလည္းပဲ သူတို႔ကိုယ္က်ဳိး၊ သူတို႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအတြက္ ဦးတည္ၿပီးေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတာ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကိုေရာ ဘယ္လိုေျပာမလဲခင္ဗ်။ ဆရာဦးဝင္းေဖ စေျပာေပးပါခင္ဗ်ာ။

ဦးဝင္းေဖ ။ ။ ဒါကေတာ့ တုိင္းျပည္ညံ့ရင္ ည့ံသလုိေပါ့ဗ်ာ။ အထက္ဖား ေအာက္ဖိဆိုတဲ့ လူတန္းစားက မ်ားတယ္ဗ်။ တုိင္းျပည္ကေနၿပီးေတာ့ ပညာေရးအဆင့္ေပ့ါေလ၊ အသိဉာဏ္အဆင့္ ျမင့္ရင္ အဲဒီလို လူတန္းစားကနည္းတယ္။ လူ ရွိေနမွေတာ့ဗ်ာ။ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားကေတာ့ - အခြင့္အေရးသမားေပါ့ေလ- Oppotunist ေပါ့။ အဲဒီလိုလူေတြကေတာ့ အၿမဲရွိေနမွာပဲ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆရာဦးေအာင္ခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွတ္ခ်က္လည္း ၾကားခ်င္ပါတယ္။ အာဏာရွိတဲ့သူ၊ ၾသဇာ ရွိတဲ့သူေတြရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရစ္ခုိေနတဲ့သူေတြကလည္းပဲ သူတို႔ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား အတြက္ သာလွ်င္ ကပ္ေနၾကသလားဆိုတာကို။

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ အဲဒီလုိ ဝိုင္းေနတဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ ဒီ ေခါင္းေဆာင္ကို ကပ္ၿပီးေတာ့စားေနတဲ့ အသိုင္းအဝုိင္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ sycophant လို႔ေခၚတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ကလည္း သူနဲ႔ တန္းတူရည္တူ ေဆြးေႏြးမယ့္သူ မရွိဘူး။ မရွိတဲ့အခါၾကေတာ့ သူကလည္း အေဝဖန္မခံႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို အေဝဖန္မခံႏုိင္တာက တဆင့္ ပုဂၢိဳလ္စဲြကိုးကြယ္မႈက ေပါက္ဖြားလာတယ္။ အာဏာရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာလည္း ဒီလိုပဲ။ အႀကီးဆံုးအာဏာပိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို ဘယ္သူမွ မေဝဖန္ဘူး။ သူကလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ ဘုရားတဆူ ဂူတလံုး ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီလုိ အေဝဖန္မခံႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို ဖန္တီးေပးတာေပါ့ေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနက ဖန္တီး ေပးတာ။ ဗမာျပည္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ေတာ့ သိပ္မၾကားဖူးဘူး။ ဗမာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးစာေပေတြ ဘာေတြမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေအာက္လက္က ျပန္ၿပီးေတာ့ ေဝဖန္ေဆြးေႏြးတာတို႔ ဘာတို႔ ရွိေတာ့ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အတိုက္အခံက ေဆြးေႏြးတာတို႔ ဘာတို႔။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေအာက္လက္က လူကျပန္ၿပီး ေဆြးေႏြးတာတို႔ ေဝဖန္တာတို႔ကေတာ့ မရွိသေလာက္ပါပဲ။

Find this article at:
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_02-16-11-116291844.html