ငခၽြတ္အိပ္မက္

ငခၽြတ္အိပ္မက္
(မင္းစုိးစံ)

ယခင္အဆက္

(ဂ)
ဆိုင္ရွင္သည္ ငခၽြတ္ရွိရာသို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီးအိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ဝင္သြားသည္၊ ေသာ့ျဖင့္တစုံတခုကို ဖြင့္ေနသံ ကိုၾကားလိုက္သည္၊ၿပီးေနာက္ ျပန္ထြက္သြား၏၊ သိပ္မၾကာလိုက္ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ျပန္ဝင္လာၿပီး ျပန္ထြက္ သြားျပန္သည္။

ငခၽြတ္မွာမူ ခ်က္ႀကီးႏွင့္ ငျပဴးတို႔ ဆုိင္ရွင္ကိုဘာေတြလာေျပာသြားသည္ဆိုသည္ကိုသာ သိခ်င္ေနေလေတာ့၏၊ အတန္ငယ္ၾကာသည့္အခါ ဆိုင္ရွင္ျပန္ေရာက္လာၿပီး ငခၽြတ္အနားတြင္ထိုင္ကာ ဒန္႔ကၽြဲရြက္လက္သုတ္ကိုဝါး ရင္း ဤသို႔ေျပာပါ၏။

“ကိုငခၽြတ္ေရ ဘယ္လိုေနလဲဗ် ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သုတ္ထားတဲ့ မိုးက်လၻက္သုတ္ကေလး အရသာရွိရဲ့လား”
ငခၽြတ္သည္ အဖန္ရည္အိုးထဲမွ ေရေႏြးၾကမ္းမ်ားကို စိန္ေျပနေျပေသာက္ေနရာမွ ဆိုင္ရွင္ကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပသလို လုပ္လိုက္သည္။

“ေျပာစမ္းပါဦးဗ် ငျပဴးနဲ႔ခ်က္ႀကီးတို႔က ခင္ဗ်ားကိုဘာေတြဘယ္လိုေတြေျပာသြားၾကလို႔လည္း…ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ လွၿပီ”

“ေျပာျပမွာေပါ့ဗ်ာ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ေလာမႀကီးစမ္းပါနဲ႔ေလ၊ ငွက္ဖ်ားေရ…ေရေႏြးၾကမ္းအိုးေလး ထပ္ျဖည့္ေပး စမ္းပါဦးကြယ္”

ဆိုင္ရွင္က သူ႔တူေတာ္ေမာင္ကို လွမ္းေအာ္ေခၚရင္းခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ယခု ငခွ်တ္ေသာက္ေနသည့္ အဖန္ ရည္သည္ ဆိုင္ေရွ႕က ေသာက္ေနက် အဖန္ရည္မဟုတ္သည္မွာေသျခာလွသည္၊ အေရာင္သည္ နီနီရဲရဲႀကီးမ ဟုတ္ ဝါဖန္႔ဖန္႔အေရာင္မ်ိဳးရွိၿပီး ဖန္မလိုလိုႏွင့္ခ်ိဳပ်ပ်ျဖင့္ေမႊးေနသည္၊ ေမႊးသည္ဆို၍ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလာသည့္ စံပယ္ ပန္းကယ့္သို႔ေမႊးျခင္းမဟုတ္ပဲ လၻက္အနံ႔သင္းေနျခင္းကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

“ဒီလိုရွိတယ္ဗ် ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ေန႔က အေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ေန႔ကေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ ဘယ္ေလာက္အ တိုင္းအတာအထိလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ဘယ္ေလာက္အထိလုပ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို စမ္းသပ္လိုက္တယ္လို႔ ကၽြန္ ေတာ္ျမင္တယ္၊ ခ်က္ႀကီးနဲ႔ငျပဴးတို႔ကေတာ့ ေစာေစာပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလိုေပါ့ အေတြးအေခၚရွိတဲ့ လူ ငယ္ေတြပီပီ မတရားတာဘာလဲ၊ မမွန္တာေတြက ဘာလဲ၊ ဘယ္လုပ္ရပ္မ်ိဳးက အက်ိဳးမရွိဘူးဆိုတာ သူ႔အတိုင္း အတာနဲ႔သူ သိေနၾကတာ၊ ဒါေပမယ့္သူတို႔ဘာတခုမွ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခြင့္ေတြမရ,သလို သူတို႔တင္ျပေဆြးေႏြး တာေတြကို သေရာ္သလိုလို ေလွာင္သလိုလို ေျပာဆိုလုပ္ျပေနေတာ့ သူတို႔အခုလို ဆန္အိတ္ခိုးတာတို႔ ဆန္ေဝ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆန္ကိုခပ္တည္တည္ခ်ဥ္တြယ္ၿပီး ယူသြားတာတို႔ကို လုပ္ျပလိုက္တာပဲ လို႔ေျပာတယ္”

ငခၽြတ္သည္ အ႐ူးအလုပ္ခံလိုက္ရေခ်ၿပီဟု ေတြးမိလိုက္သည္၊ ေကာ္မီတီအသစ္ဖြဲ႔သည္သာဆိုသည္ ဘာတခုမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိေသာ ဘာတခုမွမလုပ္ႏိုင္ေသာ အ႐ူးအႏွမ္းေကာ္မီတီသာျဖစ္ေနသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ သည္။

ငခၽြတ္တာဝန္က ဒုတိယစာရင္းစစ္ျဖစ္သည္၊ မျဖစ္ေတာ့ ဒီအတိုင္းဆိုပါက ငခၽြတ္ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ ေတြးထင္ ထားေသာအရာမ်ား လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖၚဘို႔မဆိုႏွင့္ၾကာလာလွ်င္ ငခၽြတ္သည္ပင္အျဖဴထည္ဘဝ,မွ အေရာင္ေတြဘာေတြႏွင့္ ျဖစ္လာေခ်ေတာ့မည္။

“အဲဒါပဲကိုငခၽြတ္ေရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကရင္ေတြဟာ ျပႆနာတခုျဖစ္လာၿပီေဟ့ဆိုရင္ ဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြးအေျဖရွာ ဘို႔ထက္ တဦးတေယာက္ရဲ့ အလွ်င္စလို ဆုံးျဖတ္မႈကိုလက္ခံတတ္တဲ့အက်င့္က ေမြးရာပါျဖစ္ေနတယ္ဗ်၊ ဒါ ေၾကာင့္လည္း ဒီကေန႔အထိက လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနတဲ့လူနဲ႔ ေဘးထိုင္ဘုေျပာေနတဲ့လူဆိုၿပီး ကရင္ထဲမွာ လူ တန္းစားႏွစ္ရပ္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေျပာရင္ သိပ္နစ္နာသြားမလားမဆိုႏိုင္ဘူး”

ငခၽြတ္သည္ ဆိုင္ရွင္ေျပာသည္မ်ားကိုေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားလိုက္သည္ ဟုတ္သလိုလိုမဟုတ္သလိုလို ျဖစ္ ေန၏။ မေတြးတတ္ ငခၽြတ္မစဥ္းစားတတ္ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ငခၽြတ္ဦးေဏွာက္လိုက္မမွီခ်င္ ေတာ့၊ ထိုထိုေသာအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပင္ လူထုဆနၵျဖင့္အသစ္ဖြဲ႔ထားေသာ ေကာ္မီတီသစ္အတြင္း ေကာ္မီ တီေဟာင္းမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက လုပ္နည္းကိုင္နည္းမ်ားကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရန္လိုအပ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပ လွ်က္ ပူးတြဲပါဝင္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

တခုေတာ့ရွိသည္ ငခၽြတ္သိေနသည္မွာ ဤအသစ္ဖြဲ႔သည္ဆိုေသာေကာ္မီတီအတြင္းမွ ႏႈတ္ထြက္ရန္နည္းလမ္းမွ အပ, တျခားနည္းလမ္းမရွိ။

“ခင္ဗ်ားရဲ့ မိုးက်လၻက္သုတ္နဲ႔ အဖန္ရည္ကအရမ္းကိုေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒီလိုပဲ ခင္ဗ်ားဆီကရ,လိုက္တဲ့ အ ေတြးေတြကလည္း မိုးက်လၻက္သုတ္နဲ႔ အဖန္ရည္ထက္ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာစူးနစ္ထင္က်န္ေနမွာပါ၊ ကဲ ျပန္လိုက္ပါဦး မယ္၊ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္တယ္ဗ်ာ”


(ဃ)
သို႔ျဖင့္ မၾကာမတင္မွာပင္ ငခၽြတ္တေယာက္ ႏႈတ္ထြက္စာကိုတင္လိုက္သည္။
ငခၽြတ္၏ ႏႈတ္ထြက္စာကို ထိုထိုေသာ ေကာ္မီတီေဟာင္းမွလူမ်ားက ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုၾကေလ၏။ ေကာ္မီတီ သစ္မွလူသစ္မ်ားကမူ ႏႈတ္ထြက္စာႏွင့္ပတ္သက္၍အစည္းအေဝးတရပ္ေခၚယူသင့္ေၾကာင္း၊ အဖြဲ႔ဝင္တဦးအဖြဲ႔ အတြင္းမွႏႈတ္ထြက္ရျခင္းအေၾကာင္းကို အဖြဲ႔ဝင္မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ရွင္းလင္းေျပာၾကား သင့္ေၾကာင္း သို႔မွသာ အဖြဲ႔အတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲသင့္သည့္အခ်က္မ်ားရွိမည္ဆိုပါက ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲႏိုင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ လူထုအတြက္အက်ိဳးတစုံတရာ ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုတင္ျပၾကေသာ္လည္း ေကာ္မီတီ ေဟာင္းမွလူတဦးက ဤသို႔ဆိုလိုက္၏။

“မလိုပါဘူးကြာ ဝင္ေငြသိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီးရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတာင္မွ စာရင္းစစ္တေယာက္ထဲထားတဲ့ဥစၥာ ဒီဒုကၡ သည္စခန္းရဲ့ဝင္ေငြက ဘယ္ေလာက္ရွိတာလိုက္လို႔ တေယာက္ထဲထားတာက ပိုေတာင္ေကာင္းေသး”

ငခၽြတ္သည္ ေကာ္မီတီရုံးခန္းအတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့၏။ ရပ္ကြက္(၈)ဘက္မွ မိုးဖြဲေလးမ်ားႏွင့္အတူ တိုက္ခတ္ လာသည့္ေလကို႐ႈ႐ႈိက္ရင္း သူေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္(၆)သို႔ျပန္လာခဲ့၏။ သူျဖတ္ေလွ်ာက္လာသည့္ ရပ္ကြက္မ်ား ထဲမွ ရပ္ကြက္တခု၏ တဲတတဲဆီမွ သီခ်င္းသံတသံသည္ မိုးဖြဲေလးမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္႔လြင့္လွ်က္ရွိေနေတာ့သည္။

“စပါးကို……ဖ်က္တာ………စပါးထဲက…..ပိုး………..။ ဝါကို………ဖ်က္တာ………ဝါထဲက…ပိုး………။ သံကို……..သံဖ်က္……. သံေခ်း(ဂ်ီး)တက္တာ…..သိပါရဲ့လား…..ဗ်ိဳ…….”

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး