ေရွးဦးဂူေနလူ

ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္ Ran Barkai

မႏုႆေဗဒပါရဂူ Shara Bailey

ဓာတ္ပံု Wikipedia.org

ဂူေန ေရွးဦးလူ

By Khin Myo Thet
ေသာၾကာ, 04 ေဖေဖာ္ဝါရီ 2011

လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြရဲ့ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြ ေက်ာက္ေခတ္ကာလ ေနထုိင္ လႈပ္ရွားခဲ့တာေတြကို ေလ့လာ ေနၾကတဲ့ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေရွးေဟာင္း သုေတသန ပညာရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုး ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၾက တာကေတာ့ အစၥေရးႏိုင္ငံ တယ္လ္အဗစ္ျမိဳ႔နားမွာရွိတဲ့ ကဆမ္း (Qesem) ဂူထဲက သြားရုပ္ႀကြင္းေတြနဲ႔ ေက်ာက္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ လူအသံုးအေဆာင္ေတြပါ။

Paleolithic သမိုင္းဦးေခတ္ကာလ ေရခဲေခတ္ေလာက္က က်င္လည္က်က္စားခဲ့ၾကတဲ့ ဒီဂူေန ေရွးလူေတြဟာ ပိုၿပီးေခတ္မွီတာေတြ႔ရတယ္လို႔ တယ္လ္အဗစ္တကၠသိုလ္က ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္ ရန္ဘာခိုင္း Ran Barkai ကေျပာပါတယ္။ ဂူထဲမွာေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြကိုၾကည့္ရင္ သူတို႔ဟာ အမဲလိုက္ေလ့ရွိသလို အသားေတြကို မီးကင္ၿပီး က်က္ေအာင္လုပ္စားၾကတဲ့ အေထာက္အထားေတြ ေတြ႔ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္

''သူတို႔မွာ ခုတ္ျဖတ္ ထစ္လွီးဖို႔ ဓါးအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေန ပါတယ္။ ခုေခတ္ အသားေရာင္းတဲ့ လူေတြ ကိုင္တဲ့ ဓါးမ်ိဳးေတြပါ။ ဂူထဲေရာက္မွ အသားကိုစားဖို႔ အတြက္ ခုတ္ျဖတ္တာမ်ိဳးပါ။ သမိုင္းဦးေခတ္က ဇြန္း ခရင္း ဓါးလိုမ်ိဳး စားသံုးတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခၚပါတယ္။ သိပ္ေသးတဲ့ ဓါးမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ စားတဲ့ ေနရာမွာပဲ သံုးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယူဆပါတယ္''

နယူးေရာက္တကၠသိုလ္က သြားရုပ္ႀကြင္း ဆိုင္ရာ မႏုႆေဗဒပါရဂူ ရွာရာေဘလီ Shara Bailey ကေတာ့ ေတြ႔ရွိရတဲ့ သြားရုပ္ႀကြင္းေတြ ကေန သူတို႔ကို ဥေရာပနဲ႔ အာရွေဒသတလႊား လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂သိန္းေလာက္က က်င္လည္က်က္စားခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္

''လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂သိန္းကေန ၄သိန္း ကာလအတြက္ မွတ္တမ္းတင္ထားတာေတြ သိပ္မရွိေသးတဲ့ အတြက္ အသစ္ထပ္ေတြ႔ရတဲ့ ဘယ္အေထာက္အထားမဆို က်မတို႔ေလ့လာေနတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲလာမႈကိုေရာ နီရင္ဒါသယ္လ္ Neanderthal evolution လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာက္ေခတ္ လူသားေတြရဲ့ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမႈကိုပါ တကယ္ ထိေရာက္တဲ့ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္''

ေရွးဦးလူေတြရဲ့ ရုပ္ႀကြင္းေတြနဲ႔ အသံုးအေဆာင္ေတြဟာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏို္င္တဲ့ အတြက္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသမွ်ကို စံနစ္တက် ထိမ္းသိမ္းၾကဖို႔ လုိပါတယ္။

ျမန္မာႏုိ္င္ငံ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ ေဒသက၊ ႏြားလည္ဘို႔ေတာင္တန္းမွာရွိတဲ့ သစ္ေတာထဲမွာ (ပန္းေလာင္ျမစ္ အေရွ႔ဘက္) ေရွးဦးလူေတြ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ျပဒါးလင္းဂူရွိပါတယ္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ ဒီျပဒါးလင္းဂူထဲက ေရွးဦးလူ ေတြရဲ့ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကို ဘူမိေဗဒပညာရွင္ ဦးခင္ေမာင္ေက်ာ္က စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္လို႔ ၁၉၆၉ခုႏွစ္ ထုတ္ သုေတသန စာတမ္းမွာ ဦးေအာင္ေသာ္က မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။

ေျမနီ ေျမ၀ါမႈန္႔ေတြနဲ႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ နံရံေဆးေရးပံုေတြထဲမွာ လူလက္ပံုေတြ၊ သမင္ ဒရယ္နဲ႔ ဆင္ပံုေတြ ငါးပံု ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာက္ေခတ္သံုးလက္နက္ ကရိယာေပါင္း ၁၆၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ အတူ ႏို္႔တိုက္သတၱ၀ါ အရိုးေတြ ခရုခြံေတြနဲ႔ မီးေသြးေတြကိုပါေတြ႔ရၿပီး လက္နက္ကရိယာ လုပ္တဲ့ ေနရာတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ ႏိုင္ေၾကာင္း လည္း ေတြ႔ရွိခဲ့ ပါတယ္။ ဂူ ၂ဂူရွိၿပီး ေသးတဲ့ ဂူထဲမွာ ေတြ႔ရတဲ့ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီေတြကို ကာဗြန္သက္တမ္း တြက္ခ်က္ရာမွာ ႏွစ္ေပါင္း တေသာင္း သံုးေထာင္ရွိတာေတြ႔ရပါတယ္။ Mesolithic ကေန Early Neolithic သက္တမ္းသတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

ဒီျပဒါးလင္းဂူကို ကုလသမဂၢ UNESCO က World Heritage လို႔ေခၚတဲ့ ကမာၻေပၚက ထိမ္းသိမ္းရမယ့္ ေနရာတေနရာအျဖစ္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ စာရင္းသြင္းဖုိ႔ လ်ာထားခဲ့ပါတယ္။

Find this article at:
http://www.voanews.com/burmese/news/science-technology/--115331914.html