ေဇကမာၻ ဦးခင္ေရႊ ရဲ ႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္သံုးသပ္ခ်က္

ေဇကမာၻ ဦးခင္ေရႊ

Source Photo from http://www.google.com/images

ေဇကမာၻ ဦးခင္ေရႊ ရဲ ႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ သံုးသပ္ခ်က္

By ဦးေက်ာ္ဇံသာ
ဗုဒၶဟူး, 26 ဇန္နဝါရီ 2011

ဒီတပတ္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ ဦးေက်ာ္ဇံသာ က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ေဇကမၻာကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးခင္ေရႊ ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တဦးအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ ႔ လူထုလုပ္ငန္း၊ တုိင္းျပည္အက်ဳိးေဆာင္လုပ္ငန္းေတြကို ဘာေတြမ်ားလုပ္ႏိုင္မလဲလို႔ ဦးခင္ေရႊ အေနနဲ႔ ေမွ်ာ္မွန္းပါသလဲ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ မီးမေရာက္တဲ့ေနရာမွာ လိုတာလုပ္ေပးတာ က်ေနာ့္ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ပါ။ က်ေနာ္ကို တာဝန္ေပးတဲ့ တြံေတး၊ ေကာ့မူး၊ ကြမ္းၿခံကုန္ သံုးၿမိဳ ႔နယ္ရဲ ႔ လမ္းေတြ ႏွစ္လမ္းသြားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၿပီ။ ေနာက္ ရြာခ်င္းဆက္လမ္းေတြအတြက္လည္း ျပင္ဆင္လုပ္ေနၿပီ။ ေနာက္တခါ ေႏြစပါး၊ မုိးစပါး စိုက္ႏိုင္ေအာင္လို႔လည္း အဲဒီၿမိဳ ႔နယ္ေတြက လူေပါင္း (၇၀) ေလာက္ကို က်ေနာ္ passport လုပ္ေနၿပီ။ ဗီယက္နမ္မွာ သြားေလ့လာခိုင္းမယ္။ ၿပီးရင္ ျပန္လာၿပီးရင္ ေႏြစပါး၊ မိုးစပါးတို႔ စီးပြားေရးအရ ေမြးျမဴးေရးအစ ထူေထာင္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အဲဒီ ဧရီယာအတြက္ က်ေနာ္ စလုပ္ေပးေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ သိခ်င္တာက အခု စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တဦးအေနနဲ႔ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ပါသလား။ အခုလည္း လုပ္ႏိုင္တာပဲ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ဖို႔ လိုပါသလား။ အခုလုပ္ႏိုင္တာပဲ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လာရင္ ဦးခင္ေရႊ က အခုလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြထဲကေန အခ်ိန္ေပးေကာင္း ေပးရလိမ့္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ ဘာေတြပိုလုပ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါသလဲ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အခုအခ်ိန္အထိက ႏိုင္ငံေတာ္က ေအးခ်မ္းသာယာေရး တည္ေဆာက္ထားၿပီးၿပီ။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအေနနဲ႔ ဧရာဝတီတိုင္းတို႔ ဘာတို႔ ရွိသမွ် တျပည္လံုးအတိုင္းအတာအေနနဲ႔ တံတားႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ၿပီးသြားၿပီ။ ႏိုင္ငံေတာ္က တည္ေဆာက္ဖုိ႔က အဓိက စီးပြားေရးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ စီးပြားေရးကုိမွ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ တတ္လာဖို႔ စိးပြားေရးပဲ grassroots level ေတြ အေပၚတက္လာေရး စီးပြားေရးပဲ က်န္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔ကေန ဥပေဒေရးရာအရေရာ၊ စီးပြားေရးအႀကံေပးေတြကို ဒီထက္ထိ ပိုၿပီး အႀကံေပးလုပ္ႏိုင္မယ့္ အေနအထားမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ တေယာက္တည္းလုပ္တာထက္ အႀကံေပးၿပီး ဥပေဒျပဳၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အႀကံေပးရင္ေတာ့ ဒီထက္ထိ ပုိေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးခင္ေရႊ ေျပာတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္ ဘယ္လို ဥပေဒမ်ဳိးမ်ား အႀကံျပဳဖို႔ စဥ္းစားထားပါသလဲ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ဥပေဒ အလြယ္ဆံုးေျပာလို႔ရွိရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ကို အခုလို အျမတ္ခြန္နဲ႔ ပိုက္ဆံရွာတာတို႔၊ အခြန္အေကာက္ရွာတို႔နဲ႔ ရွာတာတို႔ထက္ လူေတြက လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေပးခ်င္တဲ့ law တခု စလုပ္လိုက္မယ္။ ဥပမာ condo law ဆိုတာ - ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔မွာ တုိက္ခန္းနဲ႔ေနတဲ့ လူေတြက အမ်ားႀကီး။ တိုက္ခန္းေစ်းေတြကလည္း သိန္းတစ္ေထာင္ ကေန တစ္ေသာင္းအထိ ရွိၾကတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္တုိ႔က condo law ေလး ထုတ္လိုက္တဲ့အတြက္ သူတို႔က (၅) က်ပ္တန္ တံဆိပ္ေခါင္းေလး ကပ္ၿပီးေတာ့ မလံုမၿခံဳေနေနရတာကေန seven percent register လုပ္လိုက္တာနဲ႔ သူရဲ ႔ property က ခိုင္မာသြားတယ္။ ခိုင္မာသြားတာနဲ႔အမွ် ႏုိင္ငံေတာ္ကလည္း seven percent ဆိုတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးရမယ္။ ေနာက္ သူကလည္း ခိုင္မာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူက ဘဏ္ကိုသြားေပါင္မယ္။ ဘဏ္ေပါင္လိုက္တဲ့အတြက္ ဘဏ္ေတြလႈပ္ရွားမႈ အမ်ားႀကီးမ်ားလာမယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘဏ္ကလည္း ေပါင္ၿပီးေတာ့ ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေသးစားေတြ၊ အႀကီးစား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ အမ်ားႀကီးတက္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အေျခခံလူတန္းစားေတြလည္း အလုပ္အမ်ားႀကီးရလာခဲ့မယ္။ သေဘာက ပိုက္ဆံတက်ပ္ကို တဆယ္ျဖစ္ေအာင္ လွည့္ဖို႔ပဲ။ အခုက တဆယ္ကို တက်ပ္ျဖစ္ေအာင္ အိပ္ယာထဲထိုးထည့္တဲ့ အဆင့္ကေန ျပန္ေျပာင္းသြားႏိုင္မယ့္ သေဘာမ်ဳိးရွိတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရးကို စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ သံုးသပ္ၾကတာ cronies လို႔ေခၚတဲ့ အာဏာရွိတဲ့လူနဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္း၊ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့လူေတြ၊ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အဓိကရေနတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြ လုပ္ကိုင္ဖို႔ သိပ္အခက္အခဲရွိေနတယ္လို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကို ဘယ္လိုျပဳျပင္ ေစခ်င္ပါသလဲ။ ျပဳျပင္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အဲဒါကလည္း လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့လူကို သူတို႔ လူႀကီးပိုင္ကျမင္တာ ဒီလူေတြ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီလူတေယာက္ကို လုပ္ငန္းတခုေပးလိုက္တဲ့အတြက္ အေနာက္မွာ လူေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ အလုပ္ရမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆုိေတာ့ အဲဒါကလည္း လူတိုင္းလည္း မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ထူေထာင္တိုင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာ။ လူတေယာက္က ဥပမာ အပြင့္လင္းဆံုးေျပာရင္ က်ေနာ္ကိုပဲၾကည့္လိုက္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ က အားက်ၾကတယ္။ ဒီလူ အလုပ္အမ်ားႀကီး ဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ဒုကၡကုိယ္ရွာေနၾကတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ဇိမ္က်က်ေနလို႔ကို မရဘူး။ ျပႆနာေတြ problem ေတြ အမ်ားႀကီး ေျဖရွင္းေနရတဲ့ အခါၾကေတာ့ သေဘာက ေဘးကၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီလူက လုပ္ငန္းဆယ္ခုေလာက္ လုပ္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ အျပစ္ဆုိေပမယ့္။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔လုပ္ႏိုင္တာကို က်ေနာ္တို႔က appreciate လုပ္ဖို႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ Appreciate ေတာ့ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္တဲ့လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဦးခင္ေရႊတို႔လည္း စမလုပ္ခင္တုန္းက ဘယ္သိမလဲ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ လုပ္ရင္လုပ္ရင္ entrepreneurship နားလည္းလာၿပီးေတာ့ entrepreneur ဆိုတဲ့ တီထြင္စြန္႔စားလုပ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြျဖစ္လာေအာင္ တျခားလူေတြလည္း လုပ္လာႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒမျပင္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ဒါေပါ့။ အဲဒါေတြက ျပင္ကိုျပင္ရမွာေပါ့။ အမ်ားနဲ႔ public ကို ထည့္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ promote လုပ္သြားရမွာေပါ့။ အဲဒါကလည္း ဥပေဒအရ တခ်ဳိ ႔တဝက္ေလး ျပင္ရမယ့္သေဘာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ စပါးဆုိရင္ ဒီႏွစ္စပါး။ ဥပမာ လယ္သမားစိုက္လုိ႔ သံုးသိန္းေလာက္ ကုန္တယ္ဆိုရင္ သံုးသိန္းေအာက္ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ဥပေဒအရ က်ေနာ္တုိ႔ လယ္သမားကို ကာကြယ္ေပးရမယ့္ အေနအထားမ်ဳိးရွိတယ္။ ေနာက္မို႔ဆို လယ္သမားက ေနာက္ႏွစ္ဆုိ ျပန္မစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သေဘာက အမ်ဳိးမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔က လုပ္ေပးလို႔ရတဲ့ ဥပေဒေတြ ျပန္ထုတ္ေပးဖို႔ လိုတာေပါ့။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ စပါးဆုိလို႔ အခုေလာေလာဆယ္မွာ လယ္သမားေတြဆီက စပါးကို အမွန္တကယ္ေပါက္ေစ်းထက္ ႏိွမ္ၿပီးေတာ့ အာဏာရွိတဲ့လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကုမၼဏီတခ်ဳိ ႔က အတင္းလိုက္ဝယ္ဖို႔ ၾကားေနရပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြကို ဥပေဒအရ မတားႏိုင္ဘူးလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အဲဒီလို လုပ္လို႔မရေအာင္ ဥပေဒအရ က်ေနာ္တို႔က ကာကြယ္ရမွာေပါ့။ အဓိကအားျဖင့္ လယ္သမားေတြအတြက္ကို သူတုိ႔ရဲ ႔ living standard အတြက္ေတြ၊ spending power ေတြကအစ တတ္လာေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဥပေဒအရ ကာကြယ္တာတုိ႔၊ ဥပေဒအရ သူတို႔ လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ လုပ္ေပးတာတို႔ အဲဒါမ်ဳိးေတြနဲ႔ အေသးစိတ္စဥ္းစားၿပီးလုပ္သြားမယ္ အေနအထားမ်ဳိးရွိပါတယ္။ တုိင္းျပည္ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ တဦးတေယာက္တည္း ခ်မ္းသာလို႔၊ အစိုးရခ်မ္းသာလို႔ ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမွင့္တာမွ ခ်မ္းသာတာ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးခင္ေရႊက ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ ပါသလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ တသီ ပုဂၢလိကအေနနဲ႔ ပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးက တာဝန္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးက မွတပါး ဘယ္ပါတီမွ ပါလို႔မရပါဘူး။ တဖတ္က ေက်းဇူးျပန္ဆပ္သလိုပါပဲ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးခင္ေရႊအေနနဲ႔က အခုလိုဆိုေတာ့ ေက်းဇူးကန္ ေက်းဇူးစားေတာ့ ဆန္ေနတာေပါ့။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ဆန္ကိုဆန္ရမယ္။ မဆန္လို႔လည္း မရဘူးဆုိတာ တံခါးဖြင့္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ဒီေန႔အထိ က်ေနာ္ ကားတစီးမွ မသြင္းဘူးဘူး။ ေနာက္တခါ ခင္မ်ားတို႔ ေျပာေနတဲ့ ဥပမာ တဦးခ်င္း ဘာညာအခြင့္အေရးယူတယ္ - က်ေနာ္ အျပင္ကေန ေျမတကြက္မွ မယူဘူး။ ကုိယ့္ရဲ ႔ principle ရွိတယ္။ က်ေနာ္ ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႔ လာခဲ့တယ္။ ဟုိ မဆလ လက္ထက္ထဲက ေဆာက္လုပ္ေရးကို အဓိကလုပ္ေတာ့ ဒီေန႔အထိ ေဆာက္လုပ္ေရးကလႊဲလို႔ ဘာမွမလုပ္ဘူး။ စားအုန္းဆီ တပိသာ မသြင္းဘူး။ အဲဒီလိုမ်ဳိး က်ေနာ္ကုမၼဏီအေနနဲ႔ ကားတစီးေတာင္ မသြင္းဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ေမးခ်င္တာက ဦးခင္ေရႊက တိုင္းျပည္မွာ အမ်ား ဆင္းရဲသားေတြပါ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမႇင့္မားလာေအာင္ လူတုိင္းစီးပြားေရး လုပ္လာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ဥပေဒေတြ အဆုိျပဳခ်င္တယ္။ ဆိုေတာ့ ဦးခင္ေရႊ တုိ႔ ပါတီက ဒါကိုလုပ္ခြင့္ေပးမလား။ ႀက့ံခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီရဲ ႔ ေဘာင္ကိုေက်ာ္ၿပီး ဦးခင္ေရႊကေက်ာ္ၿပီး လုပ္ႏိုင္မလား။ သူတုိ႔ေကာ ဒီလုိဆႏၵရွိပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ လူႀကီးေတြအေနနဲ႔လည္း အဲဒီဆႏၵအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုနလို ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေသးစိတ္ေလးေတြကေတာ့ ေအာက္ကတင္ျပတဲ့ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အားလံုးက ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးၾကတာ။ ကိုယ္လက္ထဲမွာ အေကာင္းဆံုးေရးၾကတာပဲ။ မသိလုိ႔ မေရးမိတာေလးတခုပဲ ရွိတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒါေတြကို လက္ခံမယ္လို႔ ဦးခင္ေရႊအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ေပါ့။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံမွာ။ အမ်ားအတြက္၊ အဓိကအားျဖင့္ grass root level ေတြအတြက္ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္က လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ ႔ေတြလြတ္သြားတာလည္း ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့။ တင္ျပတဲ့ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး - အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔က အနီးကပ္ျဖစ္သြားလို႔ တင္ျပခြင့္ရရင္ေတာ့ ဒါေတြဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲဆိုတာကို လူႀကီးေတြ စဥ္းစားပါလိမ့္မယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း နည္းနည္းေမးခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္လည္း တခ်ဳိ ႔က ထိန္းသိမ္းခံ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လြတ္ေပးသင့္တယ္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ဘာညာ။ အဲဒီလို ဥပေဒမ်ဳိးကို ဦးခင္ေရႊတို႔က ေထာက္ခံဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အဲဒါေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စဥ္းစားရလိမ့္မယ္။ တဦးခ်င္းေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့။ ေကာင္းတာဆိုးတာ၊ ေကာင္းတာေတြ ရွိသလို၊ ဆုိးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ လူႀကီးေတြ စဥ္းစားပါလိမ့္မယ္။ သူ႔က႑အလိုက္ေပါ့။ လံုၿခံဳေရးက႑ လံုၿခံဳေရး စဥ္းစားမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ စီးပြားေရးက႑ဆိုေတာ့ စီးပြားေရးကို ဘယ္လိုဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မယ္။ grass root level နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံရမယ္။ အားလံုးစားဝတ္ေနေရး ဘယ္လိုတက္မယ္၊ living standard ဘယ္လိုတက္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ဒါပဲ က်ေနာ္တို႔က စဥ္းစားႏိုင္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးခင္ေရႊ ကို သူတုိ႔က စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး တာဝန္ေပးမယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားဘူး။ စီးပြားေရးပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္။ အဓိက စီးပြားေရးနဲ႔ပဲ သြားပါမယ္။ တကယ္လို႔ စီးပြားေရး အဖြဲ႔အစည္းတခုခုမွာ က်ေနာ္ကို တာဝန္ေပးရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ လုပ္ေပးရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရား နဲ႔ စိတ္ ရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ဳိ ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီမုိကေရစီလုပ္လာၿပီဆိုရင္ အဲဒီလို တာဝန္ယူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ပါလီမန္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့အမတ္ေတြဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလည္း တဖတ္ကလုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈကို စာရင္းႀကိဳတင္ေကာက္ပါတယ္။ တာဝန္မယူခင္၊ အာဏာရွိတဲ့ လုပ္ငန္းကို စမလုပ္ခင္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး လုပ္လာမယ့္ အစီအစဥ္ ရွိပါသလား။ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဦးခင္ေရႊ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အဲဒီလုိလုပ္သင့္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္၌ လယ္သမားသားသမီးက ထြက္လာတာ။ Zero ကေနစၿပီး ေဖာက္ၿပီး ဒီအေပၚေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာၿပီး ဒီအေျခအေနေရာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘဝကို ေက်နပ္ေနလို႔ရတယ္။ ပိုက္ဆံေတြယူၿပီး ကိုယ့္သမုိင္းမွာ အမဲစက္ျဖစ္ေအာင္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ လူႀကီးေတြလည္း ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္နဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့သေဘာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးခင္ေရႊ က လယ္သမားသားသမီးက တက္လာရတဲ့လူဆိုေတာ့ လယ္သမား လူတန္းစားေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ တခါမွ ခ်မ္းသာၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရတယ္၊ ဖူဖူလံုလံု လူတန္းေစ့ေနရတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာေလး အႀကံရွိရင္ နည္းနည္းေျပာေပးပါ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ က်ေနာ္ seriously ေျပာတာရွိတယ္။ လယ္သမားေတြရဲ ႔ working hour တႏွစ္ကို ဘယ္ေလာက္လုပ္ၾကသလဲ။ လယ္ထြန္းတယ္၊ မနက္ပိုင္းထြန္တယ္၊ ေန႔လည္ပိုင္းအိပ္တယ္။ ညဘက္ တခ်က္ေလးထြန္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တခ်ဳိ ႔က စပါးစိုက္တယ္၊ တခ်ဳိ ႔ကႀကဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္တယ္။ ႏွစ္လေလာက္ အိပ္ၿပီးမွ စပါးရိတ္တယ္။ ရိတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္ထ ရွစ္လကိုးလေလာက္ကို ေစာင့္ၿပီး ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ စားတယ္။ အဲဒီေတာ့ working hour သိပ္နည္းေနတယ္။ တသီးစား။ အဲဒီေတာ့ တသီးကေန ႏွစ္သီးျဖစ္သြားရင္ working hour နည္းနည္းေလးတိုးလာၿပီးေတာ့ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္လာမယ္။ သံုးသီးစားရင္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ သူတို႔အတြက္က စားဝတ္ေနေရးကအစ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမႇင့္လာမယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ အခုန တသီးကေန ႏွစ္သီး။ ႏွစ္သီးကေန သံုးသီး။ ဗီယက္နမ္မွာဆုိရင္ မိသားစုတစု က ဥပမာ ဆယ္ဧကရွိရင္ ႏွစ္ဧကခြဲ ႏွစ္ဧက ေလးဆခြဲၿပီးေတာ့ တခ်ိန္လံုး အလုပ္ရေအာင္ ဖန္တီးလာတယ္။ ဒီေနရာ စိုက္တယ္၊ ဒီေနရာ ပ်ဳိးတယ္၊ ဒီေနရာ ရိတ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ တႏွစ္ပတ္လံုး လုပ္ေတာ့ working hour က မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ေျမယာ က်ေနာ္တုိ႔ တဝက္ပဲရွိတယ္။ လူဦးေရက ႏွစ္ဆမ်ားတယ္။ သူတို႔က ရွစ္သန္းေလာက္ပို႔ရင္ က်ေနာ္တုိ႔က ငါးသိန္းေတာင္ မပို႔ႏိုင္ဘူးဆုိကတည္းက က်ေနာ္တို႔ လယ္သမားေတြ working hour တက္လာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ရဲ ႔ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔ living standard သူတုိ႔အေနအထားေတြ အကုန္ျမႇင့္တက္လာမယ္။ အဲဒီအတြက္ကို က်ေနာ္တို႔က သူတို႔လုပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ပဲလိုတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေပးမလဲ။ လယ္သမားေတြ အဲဒီလုိ လုပ္ႏိုင္ေအာင္။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ လုပ္ေပးရမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္စဥ္းစားထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏို္င္ငံေတာ္က တူးထားတဲ့ ေျမာင္းေတြရွိတယ္။ အဲဒါကို transport အတြက္ သံုးေနၾကတယ္။ သံုးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အဲဒီလယ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ ျမႇင့္တင္ေပးလို႔ မရဘူး။ မရတဲ့အတြက္ ေႏြစပါး မစိုက္ဘူး။ သူတို႔ဘာသာ ေရစုပ္စက္နဲ႔ ေရတင္ၿပီး စိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မစိုက္ၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီ level ျမႇင့္တက္ေအာင္ ေလွသြားေနတဲ့လမ္းကို ရပ္ၿပီးေတာ့ ရြာဆက္လမ္းေတြ လုပ္ေပးဖို႔လုိတယ္။ လိုၿပီးေတာ့ အဲဒီရွိတဲ့ ေရေျမာင္းရဲ ႔ ေရ level ကို လယ္ကြင္းေလာက္နီးနီး တင္ေပးဖို႔လိုတယ္။ အဲဒါဆုိရင္ သူတုိ႔ ေရကို ေပါက္တူးေပါက္ရံုနဲ႔ သူ႔လယ္ကြင္းေရာက္မယ္ဆုိရင္ သူစိုက္မယ္။ အခုက စိုက္ခုိင္းရင္ေတာင္ ေရစုပ္စက္နဲ႔ စုပ္ၿပီးေတာ့ ေျမာင္းေဘးက တဧက၊ ႏွစ္ဧက ပိုၿပီး မစိုက္ႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔က အားထုတ္ၿပီး အဲဒါေလး plan ေလး သူတို႔ရဲ ႔ ဦးတည္ခ်က္ေလး ေျပာင္းေပးလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ ေႏြစပါး၊ မုိးစပါးေတြ စိုက္ၾကလိမ့္မယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ လယ္သမားေတြရဲ ႔ ၿငီးတြားသံေတြက သူတို႔ဓါတ္ေျမၾသဇာ အလံုအေလာက္မရဘူး။ အဲဒီမွာလည္း သူတုိ႔ ေခါင္းပံုဖ်က္ခံရတယ္။ တခါ လယ္ယာသံုးစက္ပစၥည္းေတြလည္း အလံုအေလာက္ မရတာတုိ႔။ စိုက္ပ်ဳိးစရိတ္ေခ်းတဲ့ ေနရာမွာလည္း သူတို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ မရတာတုိ႔။ အရင္းအႏီွးပိုင္းလည္း သူတို႔ ၿငီးတြားၾကပါတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြေကာ။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အဲဒါေတြကေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေပါ့။ သူတို႔က working hour နည္းတယ္။ ဝင္ေငြနည္းတယ္။ နည္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမၾသဇာလည္း ေကာင္းေကာင္းမေကြ်းဘူး။ မေကြ်းေတာ့ စပါးအထြက္က နည္းတယ္။ နည္းတဲ့အခါၾကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္နဲ႔ ဒီအတုိင္း သြားေနၾကတယ္။ အခုန က်ေနာ္ေျပာတဲ့ အေျခအေနက သူတုိ႔စိုက္လာတာနဲ႔အမွ် ပိုက္ဆံပိုလာတာနဲ႔အမွ် အခုနေျပာတဲ့ အေသးစိတ္ေလးေတြ အကုန္ေပ်ာက္ကုန္မယ္။ အေရးႀကီးတာက သူတို႔ထဲကို ပို္က္ဆံထည့္ေပးႏိုင္တဲ့ စီမံခ်က္ေတြ လုပ္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ေအးခ်မ္းမႈမရွိရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး။ အခု ေအးခ်မ္းမႈရွိၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ သူတို႔ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဆက္သြားဖို႔ပဲ အေရးႀကီးေတာ့တယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေအးခ်မ္းမႈဆုိလို႔ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာေတာ့ မရွိဘူးထင္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကို သူတုိ႔အတင္း လက္နက္စြန္႔ခိုင္းတာ။ တခ်ဳိ ႔က ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈမရွိလို႔ မစြန္႔ႏိုင္ဘူး ေျပာၿပီးေတာ့ မဋိပကၡေတြ ရွိေနပါတယ္။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ အရင္ထက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ 88 မတိုင္ခင္ထက္ အမ်ားႀကီး ေအးခ်မ္းသြားၿပီ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ အခုေလာေလာဆယ္ ဆက္ရွိေနမယ့္ သေဘာေတာ့ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ သူတို႔နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေျပလည္မႈရေအာင္ ရွာရင္ ပိုမလြယ္ဘူးလား။

ဦးခင္ေရႊ ။ ။ ရွာတယ္။ အားလံုးက လူက အတၱပဲ။ ဒီဘက္ကလည္း အတၱ၊ ဟုိဘက္ကလည္း အတၱနဲ႔ ႏွစ္ခု ဒီလုိၫႇိေနရင္ေတာ့ အတၱေတြ ေရွ ႔တန္းတင္ၿပီးေတာ့ ၫႇိေနရင္ေတာ့ မၿပီးႏိုင္ဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ဘယ္လို စီးပြားေရးလုပ္ၾကမယ္။ ဘယ္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဘဝကို တည္ေဆာက္မယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ၫႇိလို႔ရပါတယ္။

Find this article at:
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_01-26-2011.html