ေဆာင္းအိမ္မက္
(မင္းစိုးစံ)
ျပဴတင္းေပါက္ကို
ပိုလုံေအာင္
ေလ၀င္ေပါက္ေတာင္မခ်န္ပဲ
သံဇကာတထပ္
မွန္တထပ္
ေနာက္ထပ္မွန္တထပ္
လိုက္ကာထပ္ခ်နဲ႔
သုညဒီဂရီေအာက္
ေရခဲအမွတ္ေရာက္ေနတဲ့ညမွာ
စိတ္ခ်စြာနဲ႔
ငါ…..
အိပ္စက္ေနတယ္။
အိမ္မက္ေတြ
ဂေရာက္ဂယက္
တကိုယ္လုံးေအးစက္လာေတာ့
အိမ္မက္ေလလား
တကယ္လားေပါ့။
ၿခံဳေစာင္ကိုအသာလွပ္
တျဖတ္ျဖတ္ခါေနတဲ့
လိုက္ကာရဲ့ေနာက္ကို
မယုံသလိုလိုနဲ႔
အလိုလိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့။
ႏွင္းေတြၿပိဳဆင္း
ေလျပင္းမာန္ၾကြ
သံဇကာမြေၾက
မွန္စျပန္႔က်ဲ
မွန္ကြဲေတြက
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္။
အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔
နံရံနားအသာကပ္ၿပီး
မီးခလုတ္ကို
ႏွိပ္ခ်လိုက္ေတာ့
ႏွင္းမုန္တိုင္းက်လို႔
မီး……..
ျပတ္ေနတယ္။
ေနာက္ထပ္တခါ
ကျပာကယာနဲ႔
ဖုန္းဆက္ဘို႔လုပ္ေတာ့
ဖုန္းလိုင္းလည္း
ပ်က္ေနတယ္။
ေအးေနတာကိုေမ့
ေဒါသေတြဟာ
အခိုးအေငြ႔လိုျဖစ္လာၿပီး
ရွိသမၽွ်အားကိုသုံး
နီးစပ္ရာကို
၀ုန္းကနဲကန္အခ်
ငါ……..
အိမ္မက္ထဲက
ေခၽြးအရႊဲသားနဲ႔ ႏိုးလာတယ္။
အဲဒီညက
၂၀၁၁ခု
၁၁လ
၁၈ရက္ည။
မင္းစိုးစံ
(အေ၀းေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)
0 comments:
Post a Comment