႐ိုးရာဓေလ့ႏွင့္ အစဥ္အလာ

႐ိုးရာဓေလ့ႏွင့္ အစဥ္အလာ

by ေနေသြးေနာင္

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးလိုလိုပင္ ရာသီပြဲမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲက်င္းပေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈေရးကို ေလ့လာသူ ႏိုင္ငံျခားသား တခ်ဳိ႕က ေျပာၾက ဆိုၾက ေရးသားၾကသည္ကို ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း လက္ခံ နားလည္ၾကပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမိုးေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ ဘာသာေရးႏွင့္ႏႊယ္ေသာ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ေဒသဆိုင္ရာဘုရားပြဲ မ်ားႏွင့္ ႐ိုးရာနတ္ပြဲမ်ားသည္လည္း ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားမ်ားက က်င္းပၾကျပန္ရာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ မ်ားျဖင့္ စည္ပင္လွေပသည္။

စာေရးသူနားလည္ သမွ်ေျပာရလွ်င္ ရပ္ရြာေဒသတစ္ခု၌ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ေနလွ်င္ ထိုေဒသသည္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးရန္ အလွမ္းေ၀း တတ္ပါသည္။ ဆင္းရဲျခင္းမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္ေပ။ ယခုလသည္ တန္ေဆာင္မုန္းလျဖစ္၍ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔က်င္းပေပ ေတာ့မည္။ တန္ေဆာင္တိုင္သည္ ဗုဒၶဘာသာအရ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ အစဥ္အလာမပ်က္ ထိန္းသိမ္း က်င္းပေသာ ပြဲေတာ္ျဖစ္၍ အေလးအျမတ္ထားၾကပါသည္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္လည္းေကာင္းပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစုိးရကလည္း ခ်ီးျမႇင့္ပါသည္။

တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ႏွင့္အတူ က်ီးမႏိုးပြဲ ဟု ေခၚေသာ သူခိုးႀကီးညပြဲေတာ္က်င္းပျခင္းသည္ ေပ်ာ္စရာျမန္မာ့ဓေလ့ပြဲပါဟု ယူဆသူမ်ား၏ေျပာဆို သည္မ်ားကို ၾကားသိရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ အလြန္ ပင္စိတ္ပ်က္မိေတာ့သည္။ က်ီးမႏိုးပြဲသည္ ျမန္မာ့ဓေလ့ပြဲပါဟု မွတ္ ယူျခင္းသည္ အလြန္ရွက္စရာေကာင္းပါသည္။

တန္ ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္ ကာလ၌ သူတစ္ပါးအိမ္မွ ပန္းအုိးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အလြယ္တကူမယူႏိုင္ေသာ အိမ္သံုးပစၥည္းမ်ားကို လည္းေကာင္း လမ္းဆံုလမ္းခြ၌ ခ်ထားျခင္း၊ ပိတ္ဆို႔ ထားျခင္းသည္ သူတစ္ပါးကိုး႐ိုးကားရားျဖစ္မွ မိမိေပ်ာ္ စရာျဖစ္ရသည္ဆိုျခင္းကား ယဥ္ေက်းမႈနိမ့္ေသာ အေတြးအေခၚတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

ၾကည့္ပါဦး သူခိုးႀကီးညဟုဆိုပါသည္။
 ခ်မ္းသာသူမ်ား ရပ္ကြက္၌နန္းေတာ္ႀကီးပမာ အုတ္တံတိုင္း ႀကီးႏွင့္ခတ္ၿပီးေနေသာသူမ်ားကေတာ့ အိပ္ေကာင္း ျခင္း အိပ္ရၿပီး ဆင္းရဲေသာ အေျခခံလူတန္းစားရပ္ကြက္၌ ရသမွ်တန္ဆာဆင္ထားရေသာ ပန္းအိုးမ်ား ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ ကြဲလိုကြဲျဖင့္ မနက္မုိးလင္းေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲၾကရသည္။
စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရ သည္ကေတာ့အမွန္။ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ေက်းလက္မွာလဲ လက္မခံသင့္။

ၿမိဳ႕ျပ၌လည္း မသင့္ေလ်ာ္ေပ။ ဤေနရာ၌ ႐ိုးရာဓေလ့ႏွင့္အစဥ္အလာကို ခြဲျခားနားလည္ရန္လိုအပ္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ မည္သည့္ႏိုင္ငံ၌မဆို ႐ိုးရာပြဲမ်ားႏွင့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ပြဲမ်ားဟူ၍ ရွိတတ္ရာ တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေသာ ပြဲမ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္ဆီေလ်ာ္ျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ႏိုင္ငံ တိုင္းလိုလိုပင္ ေခတ္ႀကီးစနစ္ႀကီးေတြသည္ တုိးတက္ ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမွ် အေတြးအေခၚအယူ အဆမ်ားသည္လည္း
တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာရေပသည္။

အဆိုပါေခတ္စနစ္က ခြင့္မျပဳေသာအခါ အက်ဳိး
 အေၾကာင္းဆီေလ်ာ္လိုက္ဖက္မႈမရွိေသာ၊ ယုတၱိမရွိ ေသာ အေလ့အက်င့္မ်ား စြန္႔လႊတ္ရမည္ကို စဥ္းစား ေတြးေခၚတတ္သူတိုင္း Óဏ္မတိမ္ေသာသူမ်ားက နား လည္တတ္ရေပမည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအခ်ဳိ႕၌ လြယ္လြယ္ကူကူ ႏွင့္ ႐ိုးရာဓေလ့ကို စြန္႔လႊတ္လိုျခင္းမရွိေပ။

႐ိုးရာ ဓေလ့ႏွင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳလိုသူ၊ မသိနား မလည္သူတို႔၏ ခံယူစိတ္အစြဲကို အသံုးခ်၍ ကိုယ္ က်ဳိးရွာလိုသူမ်ားသည္ ႐ိုးရာဓေလ့သည္ပင္ မိမိတို႔ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအယူ၀ါဒ၏ ေကာင္းေမြဟူ၍ပင္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတတ္ၾကသည္။

အမွန္တကယ္ ေကာင္းေမြေလာ၊ ဆုိးေမြ ေလာဆိုသည္က လက္ခံက်င့္သံုးသူသည္ ခြဲျခမ္းစိတ္ ျဖာၾကည့္တတ္ရန္၊ သံုးသပ္တတ္ရန္လိုပါသည္။ အမ်ား လုပ္၍ လိုက္လုပ္ပါသည္ဆုိသည္က စဥ္းစားေ၀ဖန္ပိုင္း ျခားတတ္သူမ်ား၏ အလုပ္မဟုတ္ေပ။

ထုိအလုပ္၊ ထိုအခင္းအက်င္းသည္ မိမိလူ မ်ဳိးအတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအရ ပတ္၀န္းက်င္၌ သာယာ ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေလာ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ေလာဆုိသည္ကိုေတာ့ ပိုင္းပုိင္းျခားျခား နားလည္ရ မည္။

ဘာသာေရးအေျခခံ၊ ယဥ္ေက်းမႈအေျခခံ မတူေသာ သူမ်ားစုေ၀းေနရာအရပ္၌ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဆုိင္ရာပြဲ၊ ႐ိုးရာပြဲမ်ားသည္ အျငင္းပြားဖြယ္၊ သေဘာ ကြဲလြဲစရာ ျဖစ္လာၿပီး ေသြးစည္းညီၫြတ္ျခင္းကို ေမွ်ာ္လင့္၍မရေပ။

သဘာ၀ကို အန္တု၍လူတို႔သည္ သဘာ၀ ကေပးေသာ ရင္းျမစ္ေကာင္းက်ဳိးကို ဖန္တီးရယူႏုိင္ ေသာေခတ္ျဖစ္ရာ သဘာ၀မက်ေသာ ကိစၥမ်ားကို တုိက္ဖ်က္ေခ်မႈန္းရန္ အလြန္လြယ္ကူပါသည္။

သို႔ျဖစ္၍ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က် မရွိေတာ့ေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွ ယဥ္ေက်းမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ရပ္တည္ေနရေသာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း၌ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိေသာ ႐ိုးရာဓေလ့ပြဲ အခ်ဳိ႕ကို စာနယ္ဇင္းမ်ားမွလည္းေကာင္း လူမႈေရး ဆုိင္ရာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေဟာေျပာပြဲမ်ားမွလည္း ေကာင္း၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ ေခတ္ မရွိေတာ့ေသာ ထံုးတမ္းဓေလ့ပြဲမ်ားကို အေတြးအေခၚ အရ
သန္႔စင္ေစရန္၊ တုိက္ခြၽတ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါ ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။ ။

ေနေသြးေနာင္ ေရးသားသည္။

Source: Flower News

Credit http://www.yangonmedia.com