ေပါင္းလုပ္တယ္ဆိုတာ အပိုင္း(၂)

ေပါင္းလုပ္တယ္ဆိုတာ အပိုင္း (၂)
(မင္းစိုးစံ)

(ယခင္အဆက္)

“ဟို ခင္ဗ်ားအခုေျပာတဲ့ ဗိုလ္စိန္လြင္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးအခင္းတုန္းက သမၼတလုပ္သြားတဲ့ လူႀကီးမဟုတ္လား ကေလးေတြက သူ႔ကို စိန္လြင္ေျခာက္တန္း တေစာက္ကန္း ဆိုၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့လူ ေလဗ်ာ၊ အဲဒါကို ဆရာမင္းသိခၤက ကေလးေတြမွားတယ္ဆိုပဲ စိန္လြင္ဟာ ေျခာက္တန္းမဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ေလးတန္းပဲရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာသြားခဲ့တာေလး အခုထိ မွတ္မိေနတယ္ သူ႔သမၼတသက္တမ္းက အံ့ေလာက္ တယ္ ၁၃ရက္တဲ့ဗ်ား”
“ကဲ အဲဒါေတြအသာထားလိုက္ပါ ကရင္အမ်ိဳးသားအာဇာနည္ေန႔အတြက္ ဘာေတြစီစဥ္ထားတာရွိသလဲ” စကားျပန္လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က ဆက္ၿပီးေမးလိုက္ပါတယ္။

“က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွ်မသိတာအမွန္ပဲ ေနာက္တခုက ဒီလိုအမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အခန္းအနားေတြကို ေကာ္မတီတခုဖြဲ႔ထားၿပီး အဲဒီေကာ္မတီက ဦးေဆာင္လုပ္သြားမယ္ဆိုတာေတာ့ ၾကားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္က လူ သစ္ဆိုေတာ့ ဝင္မေျပာတာပဲေကာင္းပါတယ္”
“ေရာ ခက္ပါေကာလားေမာင္ရင္ရယ္ မင္းတို႔လိုလူေတြမ်ားမ်ားရွိလာေလ အာဏာရွင္ေတြဆက္ၿပီးအာဏာရွိေန မွာပဲ၊ ဟုိဟာဆိုလည္း ဝင္မေျပာ၊ ဒီဟာဆိုလည္း ဝင္မလုပ္ လုပ္တဲ့လူေတြကလည္း ကိုယ့္သေဘာအတိုင္းလုပ္ ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနၾကတာ ဆိုေတာ့….. ေနပါဦး ေမာင္ရင္က ဘာေတြေျပာစရာရွိေနလို႔လဲ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားအေရး ဆိုလ်င္ေတာ့ ေဘးထိုင္မေနနဲ႔ေနာ…”
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသားဟာ အႀကံေပးသလိုလို ေျပာလိုက္ရင္း ခုံေပၚက အခ်ိဳရည္ဗူးခြံေတြကို ေကာက္သိမ္းၿပီး အနီးနားက အမႈိက္ပုံးထဲ ထည့္ေနပါတယ္၊ ဒီေတာ့ လူသစ္ဆိုတဲ့ကိုယ္ေတာ္က

“ေျပာစရာမရွိပဲေနမလားဗ်ာ၊ ကရင့္အမ်ိဳးသားအာဇာနည္ေန႔နဲ႔ ကရင့္႐ိုးရာျခည္ျဖဴဖြဲ႔တဲ့ေန႔ကို တရက္ထဲေပါင္းၿပီး လုပ္မလို႔ဆိုလား အဲဒါမျဖစ္သင့္ဘူးထင္တာပဲ က်ေနာ့ထက္ အေစာႀကီးေရာက္ေနသူေတြေတာင္ ဘာမွ်မေျပာ တာ က်ေနာ္ကလူသစ္ ၀င္ေျပာလို႔မျဖစ္ပါဘူး ”
“ေနပါဦးကြ ကရင္အာဇာနည္ေန႔နဲ႔ကရင္႐ိုးရာျခည္ျဖဴဖြဲ႔တဲ့ေန႔က တေန႔ထဲက်ေနလို႔ အခုလိုလုပ္တာေနမွာေပါ့” စကားျပန္လုပ္တဲ့အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားကေမးသလိုလို ေျဖသလိုလို ထင္ေၾကးေပးလိုက္ပါတယ္။
“ဘယ္ကလာဗ်ာ ဒီႏွစ္က ဝါထပ္တဲ့ႏွစ္ေလဗ်ာ အမ်ားႀကီးကြာတယ္၊ August 25 ရက္ေန႔က ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ အာဇာနည္ေန႔က August 12 ရက္ေန႔ ၾကားထဲမွာ ၁၃ရက္ကြာတယ္”

ဒီအခိုက္မွာပဲ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသားက အခုလိုေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္
“ဘာကြာလိုက္တာမွတ္လို႔ဗ်ာ ဒီဆယ့္ေလးငါးရက္ေလးကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္လို႔၊ ဒီလိုတြက္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး ေလ ကာလေဒသနဲ႔အေျခအေနကလည္းရွိေသးတယ္၊ လူေတြက အခ်ိန္ရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စေနလိုမ်ိဳး တနဂၤေႏြလိုေန႔မ်ိဳး ေရြးလုပ္ၾကရတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အရပ္ေဒသလို ရက္အတိက်လုပ္ျဖစ္ဘို႔ဆို
တာကလည္း အခက္သားဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက ေရာက္ခါစ,ဆိုေတာ့ ဒီလိုတိုးတက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ အခ်ိန္ဆိုတာအင္မ တန္ရွားတယ္လို႔ေျပာလ်င္ ယုံမွာမဟုတ္ေသးဘူး”
“လာျပန္ၿပီတေယာက္ ဒါဆိုလ်င္ ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ အခ်ိန္ေတြကလည္းရွား လူေတြကလည္းမအား ေငြကုန္ေၾကးက် လည္းမမ်ားရေအာင္ ဟုိဒင္း ရွစ္ေလးလုံးေန႔နဲ႔ ကရင္အာဇာနည္ေန႔ေပါင္းလုပ္ၾကရ,လ်င္ မေကာင္းဘူးလား ရက္ ကလည္း ေလးရက္ပဲကြာတယ္ေလ”
ဒုကၡသည္စခန္းကေရာက္လာတဲ့ ေရႊကရင္က ေလသံခပ္တိုတိုခပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ တည့္ထိုးေမးခ်လိုက္ပါတယ္။

“ဟိုးဆရာ ဟိုး ဟိုးထားဟိုးထား၊ ခင္ဗ်ားကေတာ္ေတာ္ အေျပာသန္တာပဲ၊ သူတို႔ျဖစ္ေပၚလာပုံျခင္းက မတူဘူး ေလ၊ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကာလ,ကလည္း ကြာတယ္ဗ်၊ က်ေနာ္က အခ်ိန္အားေလးရွာၿပီးလုပ္ၾကလ်င္ အားလုံးအ ဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ေျပာလိုက္မိတာပါဗ်ာ”
“က်ေနာ္ေျပာျပမယ္ က်ေနာ္တို႔ ဘုိးဘြားေတြ ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္ေတြဟာ ဒီလိုအခါႀကီးရက္ႀကီးေန႔မ်ိဳး ေန႔ ထူးေန႔ျမတ္ရက္မ်ိဳးေတြကို သူတို႔အခ်ိန္ရွိလို႔ အခ်ိန္အားေနလို႔ လုပ္တယ္မ်ားထင္ေနလား ေမးၾကည့္ဘာမွ်မၾကာ ေသးတဲ့ ရွစ္ရက္ရွစ္လရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကိုပဲၾကည့္လုိက္ ခင္ဗ်ားရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသားမွဟုတ္ရဲ့လား ခင္ဗ်ား ေျပာ သလိုလိုက္ေျပာရလ်င္ ခင္ဗ်ားတို႔ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့တာ ဘာအလုပ္အကိုင္မွမရွိလို႔ ထေအာ္ၾကတာလား”
ဒုကၡသည္စခန္းက မၾကာခင္ကမွ ေရာက္လာတဲ့လူက ေအးေဆးတဲ့အသံနဲ႔ေျပာေနေပမယ့္ အသံကနည္းနည္း တုံေနမွန္း အားလုံးသတိထားမိၾကပါတယ္၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသားဟာ တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲျဖစ္သြားၿပီး

“ဒီမွာ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို ႀကိဳက္သလိုေျပာ က်ေနာ္ခံမယ္၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကိုေတာ့ မေစာ္ကားနဲ႔၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ဟာ တဦးေကာင္းတေယာက္ေကာင္း တဖြဲ႔ထဲေကာင္းစားဘို႔ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး၊ တတိုင္း ျပည္လုံး စစ္ကၽြန္ဘဝကလြတ္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြၾကားကေပါက္ဖြါးလာတာ”
“က်ေနာ္အဲဒါကိုသိလို႔ ေျပာတာေပါ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ အသက္ေသြးေခၽြးေတြေပးဆပ္ခဲ့ ၾကသူေတြကို က်ေနာ္တို႔တ ခုတ္တရအသိအမွတ္ျပဳေလးစားတန္ဘိုးထားတယ္ဆိုလ်င္ေတာ့ အားမွလုပ္မယ္ဆိုတာနဲ႔ေပါင္းလုပ္မယ္ဆိုတာ ကို လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္မေဖၚမိဘို႔လိုတယ္”
တခ်ိန္လုံးဘာတခြန္းမွ်ဝင္မေျပာပဲ နားေထာင္ေနတဲ့ စကားျပန္လည္းျဖစ္ ျမန္မာျပည္ဘြားအေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္က အခုလိုေျပာလိုက္ပါတယ္။

“မင္းတို႔တေတြကေတာ့ ဘီယာေလးနည္းနည္းဝင္တာနဲ႔ ေလကရႊင္ေနတာပဲ၊ အဲဒါေတြက အစည္းအေဝးေတြမွာ ေျပာရမယ့္စကားကြ၊ အျပင္မွာကေတာ့ ေဟာင္ဗြာေဟာင္ဗြာနဲ႔ တကယ့္အစည္းအေဝးက်ေတာ့ ေခြးအ,ႀကီးကို လွည္းနင္းထားတာက်ေနတာပဲ ဘာသံမွ်ထြက္တာမဟုတ္ဘူး၊ ကဲ ျပန္ၾကမယ္ ကားေပၚတက္”
အားလုံးကားေပၚကို တက္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္၊ လမ္းတေလွ်ာက္လုံး ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေၾကာင့္ စကားတ လုံးမွမထြက္တာပဲလား ဘီယာအရွိန္ေၾကာင့္ စကားေျပာဘို႔ေမ့ေနၾကသလားေတာ့မသိပါဘူး၊ ကားက အိမ္ေရွ႕ ထိုးရပ္လိုက္မွပဲ ရွစ္ဆယ့့္ရွစ္ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းက ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာတို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္လုံးပြင့္သြား ပါေတာ့တယ္။
“ေဟ့ ငါတို႔ေနတဲ့ တန္းလ်ားေရာက္ၿပီ၊ ဆင္းၾကစို႔”

ရွစ္ေလးလုံးေက်ာင္းသားက ေျပာေျပာဆိုဆို ကားတံခါးဖြင့္ရင္းဆင္းလိုက္ပါတယ္၊ ဒုကၡသည္စခန္းကလူသစ္က ေတာ့ ကားေမာင္းပို႔ေပးတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားစကားျပန္နဲ႔ တစုံတခုေျပာၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ဆင္းလာပါေတာ့ တယ္။ ဒါကိုျမင္လိုက္တဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသားက
“ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ဘာေတြျဖစ္လို႔ စပ္ၿဖဲၿဖဲလုပ္ေနတာတုန္း”
“ေအာ္ ဘာမွ်မဟုတ္ပါဘူးကြာ ေနာက္အပတ္က်လ်င္ အခုလိုျပဳစုပါဦးဆိုၿပီး အဘိုးႀကီးကို ေျပာလိုက္တာ အဘိုး ႀကီးက အေျခအေနအရေပါ့တဲ့ ငါ့ကိုဖ်ားသြားၿပီကြသိလား”
“မင္းကိုေၾကာက္တာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး၊ အျမင္ကတ္သြားတာျဖစ္မယ္”
“ေအး မင္းေျပာတာျဖစ္ႏိုင္တယ္”
ႏွစ္ေယာက္သား လည္ပင္းဖက္ၿပီး အိမ္တံခါးဝ,ထဲ ဝင္သြားၾကပါေတာ့တယ္။


နားပါဦးမယ္။

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး