တတိယႏိုင္ငံေရာက္ဒုကၡသည္အခ့်ိဳ၏ ဒုကၡအခ့်ိဳ

တတိယႏိုင္ငံေရာက္ဒုကၡသည္အခ့်ိဳ၏ ဒုကၡအခ့်ိဳ
အပိုင္း(ခ)

(မင္းစိုးစံ)

“ေက်ာင္းသြားတာေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ခက္တာက လ,စဥ္ေပးေနရတဲ့ မီးဘိုး၊ ဖုန္းဘိုး၊ အိမ္ငွားခ၊ တကိုယ္ရည္ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ဆပ္ျပာခဲ၊သြားတိုက္ေဆး၊အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္လစဥ္မရွိမျဖစ္သုံးေနရတဲ့ အရာေတြ အ ဝတ္ေလွ်ာ္ဘို႔၊ ကေလးအတြက္Diaper လို႔ေခၚတဲ့ပစၥည္းအတြက္ေတြ အဲဒါေတြအျပင္Bus Card ဘတ္စ္ကား လက္ မွတ္ဝယ္ဘို႔အတြက္ ကုန္က်မယ့္ေငြေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာဆိုတာက ျဖစ္သလို ေနလို႔ရတယ္၊ ဥပမာ အဝတ္ေလွ်ာ္စရာရွိရင္ ေလွ်ာ္ၿပီးေနပူထဲမွာလွန္းထားလို႔ရ,တယ္၊ ဒီမွာက လွန္းဘို႔ေနရာမရွိ ဘူး၊ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲမွာပဲ ေလွ်ာ္ဖြပ္ရတယ္ အေျခာက္ခံစက္ထဲမွာအေျခာက္ခံရ,တယ္၊ ဒီေတာ့ဗ်ာအလုပ္ ခြင္မွာ အဆင္ေျပသည္ျဖစ္ေစ မေျပသည္ျဖစ္ေစေလာေလာလတ္လတ္ႀကဳံေနတဲ့အေရးကိစၥကို ေျဖရွင္းဘို႔ရာ အလုပ္မလုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး”

“ၿပီးေတာ့ ထုတ္ေပးတဲ့ Food Stamp လို႔ေခၚတဲ့ အစားအေသာက္ကဒ္ကလည္း မိသားစုအတြက္ဖူလံုေပမယ့္ အဲဒီကဒ္နဲ႔ ေစာေစာပိုင္းကေျပာခဲ့တဲ့ ဒီ တကိုယ္ရည္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ လိုအပ္တာေတြဝယ္ဘို႔ ခ်ိဳးျခံေခၽြတာ ၿပီး သုံးဘို႔မေျပာနဲ႔ က်က္ၿပီးသားအစားအစာေတာင္ဝယ္လို႔မရဘူး၊ ဥပမာ ၾကက္ေပါင္း၊ ၾကက္ေၾကာ္ အဲဒါေတြ ဝယ္လို႔မရ,ဘူး”

ဒါကေတာ့ တကယ့္လက္ေတြ႔အခက္အခဲတခုျဖစ္ပါတယ္၊ က်ဳပ္တို႔ မနီလြိဳင္ Burmese Student Center ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ားစခန္းမွာေနခဲ့တုန္းက အစားအေသာက္ရ,တယ္၊ က်န္းမာေရးကိစၥအဆင္ေျပတယ္၊ေစာေစာက ေျပာတဲ့ တကိုယ္ရည္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ေငြသားရ,တယ္၊ မီးဘိုး၊ ေရဘိုး၊ အဲဒါေတြ ေပးစရာမလိုဘူး၊ငြသားဆို လိုက္လို႔ ဟန္က်တာပဲလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ သေဘာေလာက္ပဲရ,တာပါ၊ ျမန္မာေက်ာင္းသားစခန္းမွာ အေနၾကာ တဲ့ေက်ာင္းသားေတြသိပါတယ္။

ဒီေတာ့ဗ်ာ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အိမ္ငွားခ, မီးဘိုး၊ ဖုန္းဘိုး၊ တကိုယ္ရည္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ လိုအပ္တာကို ျဖည့္ဆည္းေပးဘို႔လိုလာတယ္၊ ဒီေတာ့မွ ေစာေစာပိုင္းက စာသင္တယ္ဆိုတဲ့အပိုင္းကို စိတ္ေသာက,ကင္းကင္း နဲ႔ ဆက္သြားႏိုင္တာနဲ႔အတူ လုပ္ငန္းခြင္မွာအဆင္မေျပတာေတြ ကင္းေဝးတာနဲ႔အမွ်၊ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြ ကို နားလည္တဲ့အတြက္ အားလုံးအတြက္အက်ိဳးရွိပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႔တခုေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္၊ က်ဳပ္က စက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းတ ခုမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရာမွာ မေတာ္တဆ,ထိခိုက္ဒါဏ္ရာရ,သြားတယ္ဗ်၊ က်ဳပ္တာဝန္က Machine Operator အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ တေတာင္ဆစ္ကို သံေဘာင္နဲ႔တိုက္မိၿပီး အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။

အဲဒီေန႔က Manager အလုပ္မဆင္းသလို Supervisor လည္း အလုပ္မဆင္းတဲ့ေန႔ျဖစ္ေနပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္လည္း Co-Supervisor ကိုေျပာတာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ေျပာတာကိုနားမလည္လို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ဘာမွအေရး ယူေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းမရွိတဲ့အတြက္ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တရက္ၿပီးတရက္ၾကာလာေတာ့ လက္က,ေယာင္ကိုင္းလာတယ္၊ အဲဒီေတာ့မွပဲ Manager က သူ႔ကို ခ်က္ျခင္းမေျပာရ,ေကာင္းလားဆိုၿပီး၊ က်ဳပ္ကိုအျပစ္တင္ပါတယ္၊ က်ဳပ္ကလည္း Co-Supervisor ကိုေျပာၿပီး သြားၿပီဆိုတာကို စကားျပန္ကေနတဆင့္ေျပာရတာေပါ့၊ (စည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာက တစုံတခုထိခိုက္အနာတရ, ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီအတြင္း သတင္းပို႔ရမယ္ဆိုတာရွိတယ္ဗ်)ေနာက္ဆိုရင္ သူ႔ကိုပဲတိုက္႐ိုက္ေျပာပါ ဆိုတာေျပာၿပီး လိုအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြမွာ ျဖည့္စြက္ၿပီး က်ဳပ္ကိုေဆး႐ုံတန္းသြားခိုင္းတာပါပဲ။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္

မင္းစိုးစံ
အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး