ျပႆနာတရပ္ကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အပိုင္း(၁)

ျပႆနာတရပ္ကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အပိုင္း (၁)


က်ဳပ္တို႔မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာအေသးအဖြဲေလးေတြဟာ တေန႔ေန႔တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႀကီးမားတဲ့ အစိုင္အခဲျဖစ္လာၿပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္ႏွာျခင္းမဆိုင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြား တတ္ပါတယ္၊ ပိုဆိုးတာက ႏွစ္ေပါင္းၾကာလာတဲ့အခါမွာ အဲဒီျပႆနာနဲ႔တြဲလွ်က္ တျခားျပႆ နာေတြပါ အေဖၚအျဖစ္နဲ႔ေပၚေပါက္လာတတ္ပါေသးတယ္။
က်ဳပ္အျမင္ကေတာ့ ျပႆနာတရပ္ကိုေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ သမိုင္းေၾကာင္းကို ကြယ္ဝွက္ထိန္ခ်န္ ထားဘို႔မလိုသလို စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကို အဓိကထားတယ္ဆိုရင္ တန္းတူရည္တူ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးဘို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ OASIS အဖြဲ႔အစည္းအေဝးတြင္ ေဝငွခဲ့သည့္ ဗမာ့အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ေသတမ္းစာဟုဆိုသည့္ စာရြက္မူရင္း

ဒီေသတမ္းစာကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက တကယ္ေရးခဲ့တာ မွန္တယ္ဆိုရင္၊ က်ဳပ္ တို႔ NLD တခုလုံးအေနနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ရုံးမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့၊ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓါတ္ပုံေတြကို ခ်က္ျခင္းျဖဳတ္ပစ္ၿပီး၊ေျမျမႇဳတ္ပစ္မယ့္အျပင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို က်ဳပ္တို႔ေတာင္းပန္မယ္၊ အကယ္၍မ်ား အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီေသတမ္းစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔တုိင္းရင္းသားေတြက က်ဳပ္တို႔ကိုေတာင္းပန္ရမယ္
ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ က်ဳပ္လၻက္ရည္ဆိုင္ထဲကို NLD/ LA ကလူသုံးေယာက္ေရာက္လာၿပီး က်ဳပ္ ကိုေျပာေနတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒုကၡသည္စခန္း မီးရိႈ႔ခံရအၿပီး နာက်ည္းဘြယ္ရာျမင္ကြင္း ၁၉၉၈ခုႏွစ္

အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ေနရာကေတာ့ ေဟႊးကလုတ္ ကရင္ဒုကၡသည္စခန္း။(ေကာ္မူးရာ) (ဝမ္းခါစခန္း) နဲ႔အင္မတန္နီးတဲ့စခန္းတခုျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္နီးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲလား မသိဘူး၊ ၁၉၉၈ ခုကေတာ့ျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ SPDC နဲ႔ DKBA တို႔ပူးေပါင္းၿပီး ဒုကၡ သည္စခန္းကို မီးရိႈ႔ဖ်က္ဆီးသြားတာခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ဳပ္လၻက္ရည္ဆိုင္နာမည္ကို မင္းစိုးစံလို႔ ေပးထားပါတယ္။ ရပ္ကြက္ ၇ မွာပါ။
SPDC နဲ႔ DKBA တို႔ မီး၀င္ရိႈ႔တဲ့ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံး ရပ္ကြက္ ၇ ဟာ၊လုံးဝမီးမေလာင္လိုက္တဲ့ တခု တည္းေသာရပ္ကြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရပ္ကြက္စုစုေပါင္း ၁၁ ရပ္ကြက္ရွိပါတယ္။ စခန္းရဲ့ တည္ေနပုံအေနအ ထားကေတာ့ ရပ္ကြက္ ၁ကေန ရပ္ကြက္ ၅ အထိက တစုစုထားသလိုျဖစ္ေနၿပီး၊ ရပ္ကြက္ ၆ ကေတာ့၊ ရပ္ကြက္ ၅နဲ႔ ၾကားထဲမွာ ေရႏုတ္ေျမာင္းေလးတခုျခားထားပါတယ္။
ရပ္ကြက္ ၈ကေန ရပ္ကြက္ ၁၁ကေတာ့ အစုေလးတစုလိုျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ ၇ကေတာ့ တသီးတျခားေလးျဖစ္ေနပါတယ္။
မီးမေလာင္တဲ့ရပ္ကြက္အတြက္ မီးေလာင္ခံရတဲ့ ရပ္ကြက္က ၀မ္းသာရမယ့္အစား ရပ္ကြက္ ၇က၊DKBA ရပ္ကြက္လို႔ေျပာတဲ့အျပင္၊ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္တဲ့က်ဳပ္ကို DKBA ကအရာရွိ ဆို ၿပီးမၾကားတၾကားေျပာတာလည္း ခံလိုက္ရေသး။

၁၉၉၆ ခုႏွစ္ DKBA မွ ဒုကၡသည္မ်ားအား ျပန္လည္အေျခခ် ေနထိုင္ရန္ ဖိအားေပးမႈအေပၚ သြားေရာက္ညႇိႏိႈင္းစဥ္

ဘာေၾကာင့္ရပ္ကြက္ ၇ မီးမေလာင္ရတာလဲဆိုတာ က်ဳပ္ေျပာျပမယ္။
ပထမအခ်က္ကေတာ့ တျခားရပ္ကြက္ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာမေနပဲ သီးသန္႔ေလးျဖစ္ေနတယ္။
ဒုတိယအခ်က္က မဲေဆာက္ကို သြားတဲ့ကားလမ္းမနဲ႔ နီးတယ္၊ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ (ေအာေဆာ္) လူဝင္လူထြက္စစ္ေဆးေရးဂိတ္ရွိတယ္။ ထိုင္းေက်းရြာေဆးေပးခန္းနဲ႔ နီးတယ္။
တတိယအခ်က္က SPDC နဲ႔ DKBA တို႔ မီးေလာင္တိုက္သြင္းမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ရပ္ကြက္ ၇ကို တမင္တကာ ခ်န္ထားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ စာရႈသူတို႔ ကိုယ့္ဦးေဏွာက္ ကို နည္းနည္းအလုပ္ေပးၾကည့္လိုက္ပါလား။
SPDC နဲ႔ DKBAေတြလက္စြမ္းျပလိုက္ပုံက ပထမအႀကိမ္တုန္းကေတာ့ မီးရိႈ႔ရုံပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ လူပါသတ္ျပတယ္။

လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ အစေတးခံ ကရင္ဒုကၡသည္အမ်ိဳးသမီးတဦး(ေဟႊးကလုတ္ ဒုကၡသည္စခန္းမွ နန္းမပိန္) ၁၉၉၈
လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေသာႏိုင္ငံမ်ား၏စီးပြါးဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အစမ္းသပ္ခံ လူသားမ်ားအနက္မွ ကရင္အမ်ိဳးသားတဦး
(ေဟႊးကလုပ္ဒုကၡသည္စခန္းမွ မန္းေဇယ်ာ) ၁၉၉၈

သူတည္းတေယာက္ ေကာင္းဘို႔ေရာက္မူ သူတေယာက္မွာ ပ်က္လင့္ကစာ ဓမၼတာတည္း
ဆိုတဲ့ စာခ်ိဳးေလးအတိုင္း၊ DKBA တသိုက္ ေကာင္းစားဘို႔အတြက္ က်ဳပ္တို႔ ကရင္ဒုကၡသည္ ေတြ မီးအေလာင္ခံၿပီးေသေပးခဲ့ရတဲ့ မေမ့ႏိုင္စရာ သမိုင္းမွတ္တိုင္ေလးတခုပါ။
ထိုင္ၾကပါဗ်ာ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့၊ ဘာေသာက္မွာလည္း ေကာ္ဖီလား၊လၻက္ရည္လား
က်ဳပ္က သူတို႔ကို ထိုင္စရာေတြျပဳျပင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ဆိုင္ထဲေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က လၻက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။
က်ဳပ္လၻက္ရည္ဆိုင္က စားပြဲခုံ ကုလားထိုင္ေတြနဲ႔မဟုတ္ဘူး။ ခုံတန္းရွည္တခုသာသာေလာက္ ကို အိမ္တိုင္နဲ႔ျဖစ္ကတတ္စမ္း တြဲရိုက္ထားသလို ထိုင္ခုံကလည္း ခုံတန္းရွည္ရဲ့တဘက္တခ်က္ မွာ ေျမစိုက္ခုံတန္းေလးလုပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
က်ဳပ္ဆိုင္မွာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အေၾကာ္စုံ၊လၻက္ရည္၊ေကာ္ဖီ၊ မုန္႔မ်ိဳးစုံ၊ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိိပ္၊ ေရခဲသုပ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္အခ်ိဳရည္မ်ိဳးစုံ၊လၻက္သုပ္၊ဂ်င္းသုပ္ အဲဒါေတြေရာင္းတာ။
ရိကၡာထုတ္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ က်ဳပ္ဆိုင္ကလူအရမ္းစည္တယ္။ ရိကၡာထုတ္တဲ့သူ၊ အေၾကြးရစရာ ရွိလို႔ ဆန္၊ဆီ၊ပဲ စတာေတြကို သိမ္းဘို႔ေစာင့္ေနတဲ့ အတိုးခ်စားသူေတြ၊ ရိကၡာကိုႏွစ္ခါျပန္သုံးခါ ျပန္ထုတ္ေနတဲ့သူေတြ၊ နားနားေနေန စားေသာက္သူေတြနဲ႔ ၾကက္ပ်ံမက် ေပါ့ဗ်ာ။
သူတို႔သုံးေယာက္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က မြန္းလြဲပိုင္းဆုိေတာ့ လူရွင္းတယ္။
အဲဒီထဲက တေယာက္ေသာသူက
က်ဳပ္တို႔အတြက္ လၻက္ရည္သုံးခြက္ပဲလုပ္ဗ်ာ၊ က်န္တာဘာမွလုပ္မေနနဲ႔ေတာ့
က်ဳပ္လၻက္ရည္ေကာင္းေကာင္းေဖ်ာ္တတ္တယ္၊ မုန္႔ဟင္းခါးေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တယ္၊ အေၾကာ္ေကာင္းေကာင္းေၾကာ္တတ္တယ္၊ အရက္ေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တယ္။ယုံရဲ့လား။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ့နည္းက ေရေပၚဆီေတြမႀကိဳက္တဲ့နည္းမ်ိဳး။

ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္း အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ဒုကၡသည္မ်ားမွေဖၚျပခဲ့သည့္ ဆႏၵသေဘာထား ၁၉၉၈

မီးေလာင္ျပင္အတြင္းမွ ပစ္ပယ္ခံခဲ့ရသည့္ ပူေလာင္လွေသာ ဒုကၡသည္မ်ား၏ဆႏၵ

ကဲ ဆိုပါဦးဗ် ဘာေတြျဖစ္ေနလို႔လဲ
က်ဳပ္က သူတို႔ကိုေမးရင္း လၻက္ရည္ခြက္ေတြကို ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ တေယာက္ေသာသူက
ေနာက္အပါတ္ အစည္းအေဝးက်ရင္ သဘာပတိလုပ္သူကို တင္ေပးပါ၊ ဗမာ့အမိ်ဳးသားေခါင္း ေဆာင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ့ ေသတမ္းစာ နဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ဳပ္တို႔ ရွင္းခ်င္တယ္။
မေန႔က အစည္းအေဝးလုပ္ေနခ်ိန္မွာ အခုလို စာရြက္ေတြေဝတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ကို သက္ သက္ေစာ္ကားတာပဲ
ရပ္ကြက္မီးေလာင္ျပင္ကေနတိုက္လာတဲ့ ေလပူတခ့်ိဳ က်ဳပ္ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာတယ္။ က်ဳပ္ တို႔အဖြဲ႔အစည္းအေဝးကို တပါတ္တခါ ပုံမွန္လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူေတြၾကား ကြာဟမႈေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးရမလဲဆိုတာ ညႇိႏႈိင္းအေျဖရွာတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ မေန႔က အစည္းအေဝးလုပ္ေနတုန္း က်ဳပ္တို႔အဖြဲ႔ဝင္တေယာက္က အစည္းေဝး ထဲကလူတိုင္းကို တေယာက္တေစာင္ ေဝသြားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ကလည္း
ရပါတယ္၊ အခ်ိန္မေရြးတင္ေပးပါ့မယ္၊ တခုေတာ့ရွိတာေပါ့၊ အခုဒီစာရြက္ကို ထုတ္တဲ့အဖြဲ႔အ စည္းက ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းလည္းဆိုတာ စာေၾကာင္းေတြရဲ့ေအာက္မွာ ရွိေနတာဆိုေတာ့ အဲဒီ ကာယကံရွင္အဖြဲ႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းမလားမသိဘူး။ အခုအခ်ိန္က စ ခန္းတခုလုံး ျပာပုံျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ လူေတြလည္းအေတာ္ကေလး ပူပင္ေသာကေတြ ေရာက္ေန ၾကတာဆိုေတာ့၊ လတ္တေလာအခက္အခဲကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာ အရင္ဆုံးေဆြးေႏြးတာက ပုိလက္ေတြ႔က်မယ္ထင္ပါတယ္။
က်ဳပ္က အဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔ထဲက လူတေယာက္က
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ အဲဒီကိစၥ အစည္းအေဝးမွာ တင္ျဖစ္ေအာင္ ဆက္ဆက္တင္ေပးပါ
လၻက္ရည္ဘိုးက်သင့္ေငြေတြကို ရွင္းေပးၿပီးသူတို႔အားလုံး ျပန္ထြက္သြားၾကပါတယ္။
က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္၊ အဖြဲ႔ေလးက ကိုယ့္နဲ႔အနီးဆုံးမွာ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ ေနတဲ့ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းမယ္ေတာင္မၾကံရေသးဘူး အဖြဲ႔အတြင္းစိိတ္ဝမ္းကြဲေစမယ့္ အ ေႏွာင့္ယွက္က ဝင္လာေနၿပီမဟုတ္လား။

ထိုင္းဌာနဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ နယ္ေျမေဒသသစ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လိုေသာ ဒုကၡသည္မ်ား အစည္းအေဝး ၁၉၉၇

ေရႊ႔ေျပာင္းေပးရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ ျခံစည္းရိုးခပ္၍ အကာကြယ္ေပးသည့္ ထိုင္း ဌာနဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ား ၁၉၉၇

ထိုင္းအဆင့္ျမင့္အရာရွိမ်ားႏွင့္ သီးသန္႔ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္လူႀကီးမ်ား ၁၉၉၇

အစည္းေဝးလုပ္မယ့္ တရက္အလိုမွာေတာ့ သူတို႔ထဲကလူတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး
က်ဳပ္တို႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကားကို က်ဳပ္တို႔ျပန္ရုပ္သိမ္းပါတယ္၊ မနက္ျဖန္အစည္းအေဝးမွာ အဲဒီကိစၥ ကို မတင္ပါနဲ႔ေတာ့
ေနာက္ေန႔အစည္းအေဝးမွာေတာ့ ဗမာ့အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆရာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ရဲ့ ေသတမ္းစာကိစၥဟာ ဘာမွမျဖစ္သလိုျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေဟာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့ ဒီေန႔မွာ ေတာ့ ျပန္ၿပီးေခါင္းေထာင္လာျပန္ပါၿပီ။
ဘာေၾကာင့္လို႔ထင္ပါသလဲ။
ျပႆနာတရပ္ကိုေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ စနစ္က်ရုံတင္မက၊ ျပႆနာရဲ့အရင္းအျမစ္ကို ေသေသ ျခာျခာရွာၿပီး ေျဖရွင္းဘို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ျပႆနာတရပ္ကို အေျဖရွာတဲ့အခါမွာ နည္းလမ္းတခုတည္း ရွိတာမဟုတ္သလို၊ အေျဖဆိုတာကလည္း တခုတည္းနဲ႔မလုံေလာက္ပါဘူး။
အဓိကေျဖရွင္းရမယ့္ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္သမွ်၊ ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးမဆို တေန႔ေန႔တခ်ိန္ ခ်ိန္မွာျပန္ေပၚလာတတ္တာပါပဲ။

ဒုတိယပိုင္းတြင္ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္။